"Uzak bir ülkede bir kral varmış. Kralın çok çirkin bir kızı varmış. Bu yüzden bir türlü evlenemiyormuş. Onu sevenleri de gözü görmüyormuş,sanki çok güzelmiş gibi. Onu seven bir köylü çocuk varmış. Çok seviyormuş kızı. Ama kız ona bakmıyormuş bile. O köylü çocuğu seven bir de köylü kız varmış."
"Bu da ben oluyorum." dedim
"Dur bi. Köylü kız köylü çocuğu sevdiğini kimseye söyleyememiş. Köylü çocuk prensesi sevdikçe o çok üzülüyormuş. Halbuki köylü prensesin neyine. Köylü çocuk köylü kızla bir gün tanışmış. Çok iyi anlaşıyorlarmış. Bir gün köylü çocuk,köylü kıza prensesi göstermiş. Kız prensesin çirkinliğini görünce kalakalmış. Sonra köylü çocuk,prensesle kızı tanıştırmış. O sırada balkondan düşmüşler ve 3'ü de ölmüş."
"Yaa balık."
"Ne yaa."
"Böyle masal olmaz." dedim ve sinirle yatıp arkamı döndüm. Gönlümü almaya çalıştı ama başta affetmedim. Sonra yanağıma bir öpücük kondurdu. İlk defa bunu yaşayıp garip hissetsem de belli emedim.
"Affet beni kediciğim."
"Tamam."
"Demek bu kadar kolaydı ha."
"Ne ?"
"Kediciğim dememle affediyorsun."
"E yani onu duyunca her şeyi unutuyorum da ondan." Güldük.
