Akşama doğru benim evimden dışarı çıktık. Biraz dolaşıp sahilde yürüdük. Belki beni sevmiyordu ama hiç yalnız bırakmıyordu.
"Sevgilin beni kıskanmıyor mu ?"
"Sevgilim yok ki."
"Var ya."
"Ayrıldık."
"Niye ?"
"Bilmiyorum."
Hep biliyorum derdi. Şimdi ise bilmiyorum diyor. Onu üzenleri sevmiyorum...
Sonra heyecanla
"Hadi gel seninle gezelim." dedi
"E geziyoruz ya."
"Motorla."
"Sürmeyi bilmiyorum."
"Ben süreceğim."
"Tamam..."
Gidip nerden buldu bilmiyorum ama bir motora bindik. Çalıştırdığında bi an korktum. Ona sıkıca sarıldım. Sonra caddeden geçtik,lunaparktan... Geçerken ordaki maceramız aklımıza geldi. Güldük. Aynı görevli oradaydı. Daha çok güldük... Meydandan da geçtik. Şehrin çıkışına geldik. Sesim çok çıkmasa da
"Nereye gidiyoruz ?" dedim.
"Nereye istersin ?"
"Senin yanında olmak yeterli şuan."
"Aynen."
Ona sarılırken kafamı koydum ve gözlerimi kapattım. Duymayacaktı.
"Seni çok seviyorum yaa." dedim. Fısıltıyla. Belki de duymuştu ama duyamazdı yaa. Bir şeyler söyledi ben duymadım. Uyuyakaldım. Ama kısa süre. Gözümü açtım. Hâlâ bir yere gidiyorduk.
"Başka bi ülkeye göç ediyoruz sanırım. Niye bu kadar yol gittik ya ?"
"Beraber biraz gezeceğiz dediğimi hatırlıyorum."
"Bu kadar uzun beklemiyordum."
"Daha başlangıç bu."
"Vay. Demek tatile çıkıyoruz."
"Anladın galiba."
"Beklemiyordum bu kadarını balık."
"Rica ederim."
"Teşekkür ederim. Seni seviyorum."
"Bu gün üçüncü duyuşum galiba."
"Sayıyor musun bi de ?"
"Saymayayım mı ?"
"Say."
Daha sonra bir şehir girişine geldik...
