Ayıldığımda yine kolumda bir serum vardı. Serum halsizliğimi gidermişti. Balık yanımda bana bakıyordu öylece.
Serum bitince doktor benimle özel olarak konuşmak istedi. Bir odaya girdik,sadece doktorla ikimiz. Masaya oturdu,ben de oturdum. Biraz zorlandı doğrusu konuşmaya başlamak için. Daha sonra boğazını temizledi.
"Ne yazık ki size bir teşhis konuldu Evrim hanım." İsmimi duymaktan nefret ediyordum. Bir yandan da teşhisin nolduğunu merak ediyor ve tedirgin oluyordum.
"Ne teşhisi ?"
"Size bunu şimdi söyleyerek moralinizi bozmak istemiyorum,daha kötü olabilir."
"Peki bunu kimler biliyor ?"
"Kimse bilmiyor."
"Anladım teşekkürler." deyip odadan çıktım.
Suratım düşmüştü. Ne olabilirdi teşhis olarak ? Fazla ilerlemeden doktor arkamdan seslendi.
"Bu arada,bundan sonra yurt dışından gelen psikoloğumuzla her hafta seansınız olacak,zorunlu. Ayrıca bundan sonra sürekli mutlu olduğunuz aktiviteleri yapmanızı tavsiye ediyorum."
"Peki yapmaya çalışacağım teşekkürler."
Arkamı dönüp yürümeye başladım. Hastane koridorları daha dar geliyordu. Belki de ölebilirdim. Odaya geri dönüp yatağa oturdum. Balık bir kaç bi şey sordu ama dinlemeden evet deyip geçtim. Bir süre sustuk.
Ertesi gün hastaneden taburcu olacaktık fakat benim hastaneye her hafta gelecek olmam üzücüydü. Balık da benimle gelmezdi zaten. Hastanelerde yalnız başıma sürünecektim her zamanki gibi...
