Ertesi gün uyanıp yine aynı şeyleri yapmak zorundaydık. Hastaneden çok sıkılmıştık aslında. Yine ne yapacağımızı düşünürken balık ikimize kakaolu süt almaya gitti. Ben de telefonumla oyalanmaya başladım. Fotoğraflara bakarken,balıkla çok eski fotoğraflarımız çıktı karşıma. Yıllar önceki fotoğraflara baktığımda gerçekten çok değişmiştik. Bakarken aklıma o günler ve yaşananlar geldi. O zamanlar yine,şuan bile olduğu gibi çok üzülüyordum. Yıllardır böyleydi,acı çekmeden duramıyordum sanki. Hayatım berbattı. Gerçekten çok... Balıkla biraz olsun acılarımı unutuyordum tabi. Ama bazen o da beni çok üzüyordu bilmeden. Mutlu ettiği zamanlar ise saymadığım kadar çoktu...
Ardından yıllar önceki videolarımızı izlemeye başladım. Beraber gülüyorduk... Şimdi beraber ağlıyorduk gülüyorduk da,beraber ağlamak daha güzeldi. Sanki birbirimize acılarımızı unutturmak gibi. Ağlanacak bir omuz gibi. Videoları izlerken ağlamaya başladım. Ama gözyaşlarım çok fazla akıyordu. Ben istemeden 2-3 tane yaş birden akıyordu hatta... Ceketimi giyip kapşonumu taktım. Üşümesem de iyi geliyordu sanırım. Ağlamaya devam ettim ve sinirlerim bozuldu. Yüzümü yıkamaya gittim. Ama aynadaki o halime bakmaktan unutmuştum. Geri yatağa döndüğümde yine hastalandım üzüntüden. Başım döndü ve gözlerim kapandı...
