Mesaj atmadan duramıyordum tabiki. Özlüyordum,fazlasıyla. Zaten geçen yıl yeni kavuşmuşken ona... Bir de gidip geri gelmesinin geciktiği zaman. Korkuyordum yine gitmesinden. Benden bıkacağını düşündükçe kötü oluyordum. Ona ayak bağı gibi oluyordum belki de.
Bunları düşünmeyi engelleyemiyordum ama daha fazla düşünürsem doktorun koyduğu teşhisle ilgili kötü şeyler olabilirdi.
Uyuyamadığım için saçlarımla oynamaya başladım. Belki uykum gelir diye. O sırada Balık bana mesaj attı. Şaşırdım ve sevindim. Ta ki mesajı okuyana kadar bu kadar sakindim. Beni özlediğini söylemişti. Bir kaç saniye şaşkın bir şekilde durdum. Sonra gülümsedim.
' Galiba seni özledim ya. '
' Ben de. Ve özlediğine şaşırdım. '
' Neden ben duygusuz muyum ? '
' Bilmem. '
' Öyle olsun. '
' 🐟 '
' 😢 '
' Noldu ? '
' Küstüm. '
' Neden ki ? '
' Duygusuzmuşum demek ki. '
' Yok be değilsin. '
' Evrim. '
' Bana adımla seslenme. '
' Ama cidden,özledim galiba. '
' İnanmıyorum. '
' Gerçekten. '
' Ne kadar özlemişsin görürüz artık. '
' Görürsün. 🙂 '
Mesajını görüldü yapıp çıktım. Gerçekten özlemiş olamazdı yani illa bir şey olmuş olmalıydı. Belki de beni kullanıyordu ve yine ben lazımdım. Çok saf olduğum içindi bunlar. Yine mesaj attı.
' Yarın görüşelim. '
' Hangi işinde kullanacaksın yine ?'
' Ne zaman kullandım ben seni ?'
' Bilmem safım ben farkedememişimdir.'
' Sadece özlediğim için. Bana inanmıyor musun ?'
Bir şey yazmadım. Telefonu kapattım. Gerçekten çok garipti. Özlese ben hissetmez miydim ki ? Ben sarılınca o hissediyordu çünkü...
