Sonra ellerimi yüzümden çekti. Yine sarıldı.
"Söz veriyorum."
"Sen balıksın. Balık hafızalısın. Sözünü unutursun."
"Unutmayacağım. Eğer öyle olacaksa balık bile olmam artık."
"Hayır balık kalacaksın hep."
"Kalacağım peki."
"Benim uykum var eve gitsem iyi olur."
"Ama ben seni çok özlemiştim. Daha gözlerine bile bakamadım. Ağladın."
"Gözyaşlarım olmazsa ölürsün. Balıksın sen unuttun mu ?"
"Asıl gözyaşların akarsa ölürüm."
"Ya."
Güldük.
"Uyumam gerekli. Hastalanabilirim."
"Ben de geleceğim banane."
"Niye?"
"Özlemiştim seni unuttun mu ? Sen uyursun ben de oturur izlerim."
"Tamam."
"İnanıyorsun değil mi özlediğime ? "
"Evet hatta hissettim."
Eve doğru yürüdük. Apartmana girdik,daha sonra da eve.
"Sen kafana göre takıl istersen bi şeyler de yiyebilirsin,uyuyacaksan da şu koltuğu açabilirsin."
"Seni izleyeceğim."
Ben yatağa yattım. O da yakındaki koltuğa oturdu. Dediği gibi izleyecekti ben uyurken.
"Ama sen bakarsan ben uyuyamam ki."
"Tamam tamam bakmıyorum."
Ama ben gözlerimi kapatınca yine bakıyordu. Öyle uyudum. Aradan iki buçuk saat geçti. Gözlerimi açtım. Yine beni izliyordu.
"Güzel uyudun."
"Bakmayacaktın."
"Yalan söyledim."
Daha sonra ben de onun yanına oturdum.
"Bıkmadan 2 buçuk saat neden izledin ."
"Özledim demiştim."
"Ben de. Ama ben seni izleyemedim."
"Olsun."
"Aynen olsun. Ben de sarılırım."
Sarıldım. Kemiklerini kıracak gibi sıkı sarıldım.
"Ben de çok özlemişim be."
