Anlatırken gözlerini elleriyle siliyordu durmadan. Ağlamamaya çalıştığı belliydi. Sevdiği kızdan ağır laflar alması onu en çok üzen olmuştu anladığım kadarıyla... Onu çokca teselli etmeye çalıştım. Hep yanında olduğumu söyledim ama umrunda olmamıştı. Gözleri kızarıp iyice dolduğunda omuzuma yaslandı bana sarıldı. Ve... hıçkırarak ağlamaya başladı. Sarılırken kollarını her sıktığında ne kadar acı çektiğini anlayabiliyordum. O sarıldıkça sanki ben iki katı acı çekiyordum.Onu mutlu etmeliydim. Bu halde olmazdı,böyle gitmezdi. Kafasını kaldırıp kızarmış gözlerinden akan yaşları sildim.
"Balığım,dedim. Ben yanındayım." hiç bir şey farketmeyecekti,acısı azalmayacaktı ama kendini yalnız hissetmesin diye söylemiştim. Gözlerinin içine bakabildim...
"Bu iki gün istersen beraber gezelim kafanı dağıtırsın,senin istediğin her yere gideceğiz söz." dedim. Kısılmış sesiyle
"Tamam." dedi.
Kolundan tutup kaldırdım.
"Güldüğünü göreceğim." dediğimde buruk bir gülümseme yayıldı yüzüne. O haliyle bile çok güzel gülüyordu. Sıkıca sarıldım. Normalde yapamadığım kadar sıkı sarıldım. Oturduğumuz parktan ayrıldık. Önce onu alışveriş merkezine götürdüm. Acıkmış olabileceğimizi düşünüp en üst kata çıkardım onu. Pizza sipariş ettik. Pizzaları yerken hâlâ düşünceli duruyordu. Onu esprilerimle güldürmeye çalıştım. Bazılarına gerçekten gülüyordu. Pizzaları da bitirmiştik. Gezerken balonlar geldi karşımıza. Onun seçtiği bir balonu aldım. Elime bağladım. Çocuk gibiydik o an. Çocukluğuna dönmüştü belki de. Ardından biraz daha gezip sıcak bir şeyler içmek için dışarıdaki büyük balkona çıktık.
