Düğün salonundan daha çıkmadan,dışarıda gelinin babasını gördüm. Bana uzun süre baktı. Daha sonra ne olduysa oldu. Silah sesi,patlama sesi hepsi birbirine karıştı. Kulağım çınlıyordu. Yerde yığılıp kalmıştım. Gözümü açamıyordum. Kendi kendime sayıkladım. 'Peruğum düşmesin. Balık görse çok üzülür. Üzülmesin.'
Kendimi karanlık boşluğa bıraktım ve uykuya daldım. Neredeydim bilmiyordum etraf kapkaranlık. Karanlık olmasına rağmen ben pasparlağım. Neler oluyordu ? Nerede buldum kendimi birden. Yoksa... yoksa
"Öldüm mü ben ?"
"Daha değil."
Garip bir ses vardı. Kimdi bu şimdi,bu karanlıkta ? Daha sonra karanlıktan birisi çıktı. Saçlarımı öptü. Balık gibi. Sahi,balık neredeydi ?
"Balık." diye bağırdım.
"Ne oldu uyandın mı ?"
"Nerdeyim ki ?"
"Hastahanede."
"Bu karanlık ne peki ?"
"Göz bandı."
Göz bandını çıkarttı. Her şeyi görmeye başladım.
"Ben bir salağım."
"Değilsin."
"Öyleyim."
"Neden ?"
"Öldüğümü sandım."
"Beni bırakmayacağına söz verdin sen."
"..."
Yeni yeni parçalar yerini buluyordu. Yanımdaki yatakta yine balık vardı. En son da düğünde patlatma olmuştu sanırım. Her tarafım sargı. Bir de çıkartılmış kurşun. Tabiki de vurulmuştum. Balık da patlamada yaralanmış olmalıydı.
"Şey nerde ?"
"Ne ?"
"Şey ?"
"Kim işte?"
"Seninki."
"O iş bitti. "
"Nasıl bitti nikah kıyıldı oğlum."
"Daha nikah kıyılmamıştı."
"E niye bitti diyosun. Nikaha yetişsene gidip."
Kahkaha attı.
"O adamın yaptıklarından sonra o kızın yüzüne bile bakmam artık."
"Kim ne yapmış ?"
"Babası seni vurdu."
Her şeyi yeni yeni algılıyordum. Bir kaç saniye duraksadım. Gözlerim dolmuştu yine.
"Babasından ya da benden sana ne. Sen seviyorsun o kızı."
"Sevmiyorum."
"Yalan söyleme."
"Söylesem acı çekerdim. Şuan gülüyorum gördüğün gibi."
Gerçekten öyleydi.
"Doğru."
Hşey tuhaf geliyordu. Sürekli 'Nasıl olur?' sorusu dönüyordu beynimde.
Vurulduğum için çok kan kaybetmiştim ve halsizdim. Yine hastaneye gelmenin siniri de vardı üstümde. Hastane yemeğini yedik. Acı içinde kıvranıyordum. Sonra ağrı kesiciyle sakinleştim.
"Boşanmanız için mahkemeye ben de gelmek istiyorum."
"Daha evlenmedik kedicik."
"Ha doğru."
Gülmeye başladı.
"Gülmesene."
"Tamam."
Gülmeyi bıraktı sahte bir ciddiyete büründü.
"Gülsene."
Güldü. O gülünce ben de güldüm. Yine bırakmamıştı beni. Etrafa bakarken yine bir şey fark ettim. Balık yine yataklarımızı birleştirmişti.
"Bilincim çok yavaş açılıyor."
"Neden ?"
"Daha yan yana olduğumuzu yeni fark ediyorum."
"Yuh."
"Seni seviyorum balık."
"Biliyorum kediciğim."
"Sakın unutma ama. Hep bil."
"Unutmam."
Hareket ettiremediğim elimi tuttu. Ona baktım,gözlerim dolmuştu yine.
