Üvey abimle de görüştükten sonra sokakta yürüdüm,yürüdüm. Sonra bir banka oturdum. Derin bir iç çektim. O gün çok travmalar geçirmiştim. Önce balık,sonra ev... Üvey abimle görüşmek biraz olsun mutlu etmişti.
Nerede uyuyacaktım acaba bu gece. Çok kötü hissediyordum. Bir ara sokakta metal bir araba gördüm. En azından bir geceyi geçirmek için iyi görünüyordu.
Akşama kadar boş boş dolaştım. Hiç bir şey yapmadım. Sadece yürüdüm ve düşündüm. Belki hiç bir günüm bu kadar boş geçmemişti.
Balıkla bir daha pek görüşemeyeceğimizi biliyordum. Yani öyle olurdu büyük ihtimalle. Belki bir daha sesini bile duyamam,telefonuma da el koyarlar diye onu aradım. Ne kadar özleyecektim onu... Aradığımda açmadı. Son kez bile sesini duyamadım.
Gece olunca yine bir bara girip birkaç şişe içtim. Hatta biraz abartmıştım. Bulduğum ara sokaktaki metal arabayı bulamadım. Kafam güzeldi. Görüntü yavaş yavaş bulanıklaştı. Bilmediğim bi sokakta sekiz çize çize yürüyordum. Ağlamaya başladım. sonra olduğum yere çöktüm. Sürünerek kenar bir yere geçtim. Gerisini hatırlayamıyorum ama orada uyumuştum. Ertesi gün yabancı birinin evinde uyandım. Odada kimse yoktu. Kalkıp etrafa bakındım. Evde de birileri görünmüyordu. Sonra kapıdan anahtar sesi geldi. Baktığımda benim yaşlarımda biri içeri girdi. Birkaç saniyede tanıdım. Çok eskiden sınıf arkadaşımdı. Adı da...
"Evrim beni hatırladın mı ? Eski sınıf arkadaşındım. Elif."
Elif'ti.
"Hatırladım. Beni nerde buldun ? Neden evine aldın ?"
"Seni bizim sokakta bi duvara yaslanmış uyurken buldum. Herhalde içmiştin. Bizim sokak da pek hayırlı değildir diye seni evime getirdim."
"Saol ama benim gitmem lazım."
"Nereye?"
Doğruydu,nereye gidecektim.
"Aslında..."
"Aslında?"
Gözlerim biraz dolmuştu. Burnum sızladı. sesim titreyerek
"Elif. Üvey annem yüzünden evime haciz geldi. Nereye gideyim,ne yapayım,neden bunları yaşıyorum derken kendimi içerken buldum. Kısaca çaresizim."
Bana sarıldı. Garip hissettim. Balıktan başkası sarılmazdı bana. O kadar yalnızdım.
"Ben de yalnız yaşıyorum. Doğrusu çok sıkıcı. Benim evimde kalabilirsin."
Ağlamaya başladım ama bir yandan buruk bir şekilde gülüyordum.
"Teşekkür ederim. Sana yük olmak istemiyorum ben bi çaresini bulurum."
"Olmaz. Bulsan da bırakmam." dedi ve güldü.
O günden sonra Elif'le ev arkadaşı olduk. Eski günlerde çok yakın değildik ama eskileri hatırladık. Sürekli bir yerleri gezdik,evin alışverişini yaptık,eğlendik... Hastalığım kötüye gitmişti tüm saçlarım dökülmüştü. Balıkla Italya'ya da gitmemiştik... Aradan 5 ay geçti. Olmayan kız kardeşim,ablam olmuştu.
Bir gün de balığı anlattım ona. Anlattıktan sonra da balkona geçip bir sigara yaktım. Cesaret bulup balığı aradım. Bu sefer açtı.
"Balık ?"
"Efendim ?"
"Nasılsın ?"
"Ben iyiyim asıl sen nasılsın ?"
Gözlerim doldu.
"İyiyim."
"Neredesin ?"
"Evdeyim ben. Sen neredesin ?"
"Ben de yeni bir eve çıktım." Sonra bir kızla gülüştüler.
