"Haklısın,bunu yeni psikoloğunla görüştük. Ama şimdilik sadece ilaç takviyesiyle başlayacaksın. Daha sonra,açıklayacağız. Bu arada,neyse ki hastalığı yenme oranın %55. Bu iyi bir şey. Şimdi yeniden kontrolden geçeceksin. Belki oran artarsa iyi şeyler olacak..." Daha sonra balığa döndü.
"Siz de en yakını olmalısınız. Kontrole girdiği sırada sizinle özel olarak konuşacağım." Ben kontrol için odadan ayrıldım.
*
"Öncelike,teşhisi size açıklayıp açıklamamak konusunda kararsızdım. Psikologla görüştüm. Ondan önce sizin bilmeniz ve tedbirli davranmanız iyi olabilir."
"Evet,benim bilmem iyi olacak sanırım."
"Evrim hanıma... küçük bir kanser teşhisi konuldu. Fazla üzüntüden,stresten, beslenme şeklinden,psikolojik hastalıklarından ve sigaradan olabilir. Yalnız neyse ki atlatması mümkün. Sizin desteğiniz çok önemli. Gördüğüm kadarıyla sizden başka kimsesi yok."
"Evet..."
"Sizin ona destek olmanız,mutlu etmeniz gerekiyor. Mutluluk hormonları salgılanınca sistemin çalışması hastalığı yenmede olumlu etki yaratacaktır. Şimdilik ilaçla tedavi olabilmesi mümkün."
"Uğraşacağım,teşekkürler. Saçları... yeniden çıkacak iyileşince değil mi ?"
"Çok dökülmeden iyileşirse çıkacaktır mutlaka."
*
Kontrolüm bittiğinde koridorda balıkla karşılaştık. Buruk bir şekilde gülümsedi. Saçlarıma baktı. Bende bir çocuk gibi gülümsedim.
"Seni seviyorum." dedim.
"Ben de."
Bana sarıldı. Biliyorum dememişti...
