Beraber yine bara gittik. Bir şeyler içtik.Oradan çıkınca eve gitmeye karar verdim. Balığın da uyuması lazımdı. Bu kafayla dışarda dolaşması kötü olurdu.
"Ben eve gidiyorum. Sen de dışarda dolaşma fazla." dedim.
"Tamam."
"Yalan söyleme."
"Yoo söylemiyorum."
"O zaman ilk seni eve götüreyim,ben ondan sonra giderim." dedim.
"Olmaz."
"Gitmeyeceksin dimi ?"
"Evet." dedi. Onu evine kadar götürecektim. Çocuk gibi. Kolundan tuttum evine doğru yürüdük. Normalde benim onu evine bıraktıktan sonra eve tek başıma gideceğimi bilse o beni eve bırakırdı,ama ikimizin de kafası güzeldi. Evinin olduğu sokağın köşesine geldiğimizde
"Ben buradan giderim." dedi.
"Olmaz eve girdiğini görmem lazım. Dışarda dolaşmak yok bu gün." dedim. O inatsa ben de inattım. En sonunda pes etti. Eve girdi. Bana el salladı. Ben de ona.
Sonra arkam dönüp kendi evime doğru yol aldım. Ellerimi cebime koydum yaşadıklarımızı düşündüm. Gülümsedim. Sokak çok ıssızdı. Caddeye çıkmam lazımdı bi an önce. Köşebaşında sarhoşlar,torbacılar...ne ararsan vardı. Korkmaya da başlamıştım aslında. Bana doğru baktılar. Güldüler. Korkmuş bi tavrım olduğu için işleri kolaylaşıyordu. Hızlı hızlı yürümeye başladım. Bunu yapınca daha da kolaylaştı işleri. Dik duruşlu ve korkmayan biri gibi davransam böyle olmayacaktı ama o anın dalgınlığıyla korkaklık yaptım. Sonra yanıma doğru yaklaştılar. Uzaklaşmaya çalıştım. Laf attılar biraz. Bana çok yaklaştıklarında ne yapacağımı bilemedim. Bir tanesi elini bana doğru uzattı. Geri çekildim. Sonra onlardan olmayan birisi adamın suratına bir yumruk attı. Bu balıktı. Sonra ben geri çekilmeye çalıştım. Ama çok korkuyordum. Şeyden... o an düşünürken olan şeyden... Balık,bıçaklanmıştı. Gözyaşlarım akmaya başladı. Daha sonra aynı adam beni de bıçakladı. Ve koşarak uzaklaştı...
