Banktan kalktık.
"Parka gidelim hadi."
"Çocuk muyuz balık biz ?"
"Çocuk oluruz."
"İyi bakalım."
Parka geldik.
"Ee şimdi ne yapacağız ? Kaydırağa sığmazsın sen."
"Biz de sallanalım o zaman." dedi
Salıncaklara oturduk. Ne oldu bilmiyorum ama sanki yeni oyuncak alınan çocuk gibi mutlu olmuştu bi anda. Hızla sallanıyordu. Ben ise hiç sallanmadan oturuyordum salıncakta. Kulaklığımı takıp müzik dinledim. Benim mutluluğum buydu işte. Daha sonra benim ısrarımla salıncaktan inip ileride bir banka oturduk. Gece olmuştu. Uzun süre oturduk. Çok eski günler aklıma geldi ama konuşmak istemedim. Bir süre sustuk. Bir süre uzun uzun konuştuk. Müzik dinledik.
"Eskiye dönmek güzel."
"Evet güzel. Gerçekten."
Gerçekten derken gözlerinin içi parlıyordu. Beni üzdüğü ne kadar anı varsa hepsi o anda silindi işte aklımdan.
"Bir daha yap." Sesli düşünmüş olmalıydım...
"Neyi ?"
"Baktın ya. Garipti."
"Nasıl yani ? Normal baktım." dedi
"Niye öyle baktın ki bana ? Çok güzel... Dayanamam ben."
Bir şey demeden beni kollarının arasına aldı. Ama bi farklıydı o sarılışı...
İkimiz de gözlerimizi kapattık. Öylece sarıldık. Daha sonra kirpiklerine baktım. Kirpiklerini öptüm.
"Hep bu anı beklemiştim." dedim.
"Biliyordum."
"Nasıl biliyordun ya ?"
"Hissettim."
"Ben de hissettim." dedim.
"Neyi ?"
"Bilmiyorum. Ama şuramda bir şey hissettim. Sen de şuramdasın. Sen benim kalbimsin balık."
Gözleri doldu. Neden bilmiyorum.
"Niye ağlıyorsun şimdi ?"
Sesi titriyordu.
"Ağlarsam balık ölür diyerek biriktirdiğin kalbindeki gözyaşları bunlar. Ben senin kalbinsem bu yaşlar senden değil benim gözlerimden akmalı."
O bunu söyleyince ben dayanamayıp ben de ağlamaya başladım. Farkında olmadan ona çok sıkı sarıldım,o da bana. Ama o kadar sıkı sarıldım ki tırnaklarımı kendime batırıyordum. Sanki bir daha sarılamayacak gibi,sımsıkı. O an onu sevdiğimi söylemeye gerek yoktu. Gözyaşlarım her şeyi anlatıyordu belki de.
