Goodbye

fifty one

Tulad ng usapan nila nagpunta nga sila sa mansion ng mga Mendoza. Nag-doorbell pa sila na agad naman binuksan ng isang katulong..

"Ms. Louise ano po ginagawa ninyo dito?" Tanong nito na may kaba..

"Dadalawin po sana namin sina Tita at Lola, andiyan po ba sila?"

"Naku Ms. Louise wala po sila dito, namasyal po sila sa mall. Baka po gabihin na ang mga iyon." Tugon niya..

"Ganoon po ba? Sige po babalik na lang po kami bukas." Wika nila tapos ay umalis na rin sila....

Sa hospital

"Excuse me po andiyan po ba si Doctor Cruz?" Tanong niya sa may nurse station..

"Opo andoon po siya sa office niya." Tugon ng nurse.

"Pwede ko ba siyang puntahan? May itatanong lang sana ako." Pakiusap niya sa nurse.

"Okay lang naman po, pero pwede ko po ba malaman kung sino po kayo?"

"Oh, sorry I for got. I am Pia Mendoza daughter of Victor Mendoza."

"Ay Ms. Pia sorry hindi ko po kayo nakilala. Sige na po tumuloy na po kayo."

"Salamat."

Pagtapos niya kausapin ang nurse ay agad siyang nagtungo sa office ng nasabing doctor. Kumatok muna siya bago tumuloy...

"Hi Ms. Mendoza, kamusta? Long time no see since your little sis is here."

"Yah I know, pero kasi kaya ako nandito para sana magtanong."

"Magtanong? Tungkol saan?"

Kaya ginawa ni Pia kinuha ang bote na gamot ni Charmaine at pinakita niya ito..

"About this." Sabay pakita ng gamot...

Nakita ni Pia ang pagkagulat ng doctor habang hawak ang bote ng gamot na pinakita niya..

"Saan mo nakuha ang gamot na ito?"

"Actually sa kaibigan ko po iyan." Pagsisinungaling niya. "Nag-aalala lang po ako kaya ako nagtungo dito para magtanong." Wika pa ng dalaga..

"Sweet mo namang kaibigan. So gusto mo talaga malaman kung para saan ang gamot na ito, tama ba ako?"

"Opo." Tipid niyang sagot..

"Okay. So ganito kasi, ang gamot na ito ay hindi basta pain reliever lang.. Ibinibigay lamang ito sa mga pasyente na may brain tumor  na nasa stage 2 or 3. Minsan inooperhan ito para mawala ang namumuong bukol dito pero 30% lang ang nakakaligtas dito. Kapag nakaligtas sila lahat ng ala-ala na meron sila ay pwedeng mawala o the worst is sila ang nawawala." Mahabang paliwanag ng doctor kay Pia..

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Pia sa kaniyang narinig halos hindi pa niya maunawaan ang lahat.. Basta ang pumasok lang sa utak niya ay may brain tumor ang kapatid na pwede nitong ikamatay...

"Oh one more think Pia, kadalasan namamana ang sakit na iyan. Maaaring bata pa siya meron na nito. Hindi lang siguro napapansin." Pagkatapos iyon sabihin ng doctor ay tahimik lang si Pia na umalis..

Gabi na nakauwi si Pia sa kanila, naabutan pa niya na masayang kumakain ang lahat..

"Ate Pia, thank God your here." Masayang wika ni Maine..

"Kamusta na ang pakiramdam mo?" Tanong niya na hindi pinahalata na may alam na siya..

"Okay na ako ate. Pasensya kana ha, hindi tuloy tayo natuloy pumunta ng mall." Malungkot nitong tugon..