"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim."
"Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sizden biri derken? Peri mi?" diye fısıldadı Ömer hayretle. Kafasını çevirip Defne'nin baktığı yere göz attı, ama hiçbir şey göremiyordu. Defne başını Ömer'e doğru çevirip kafasını aşağı yukarı salladı. Yüzünde hafif bir endişe vardı.
"Niye peki?" dedi Ömer, "O da mı sürülmüş? Yoksa gezmeye mi gelmiş? Seni takip mi etmiş?"
"Ömer! Dur bir." dedi Defne azarlar gibi. Ömer susup yutkundu, geri Defne'nin gözlerinin olduğu tarafa bakmıştı. Hiçbir şey göremiyordu.
"Ben yanına gitmeliyim." dedi Defne, Ömer telaşla ona dönüp kolunu tuttu,
"Olmaz! Ya.. kötü niyetliyse?"
"İdare edebilirim." dedi Defne eliyle Ömer'in onu tutan kolunu tutup. Ömer elini yavaşça geri çekti.
"Biliyorum sana senden çok yararım olamaz ama... Seni yalnız bırakmak içime sinmez Defne. Bırak seninle geleyim." dedi Ömer usulca. Defne adamın rica eden gözlerine birkaç saniye bakıp gözleriyle onu onayladı. Ayağa kalktıklarında Defne Ömer'in elini tuttu, önden suya doğru giderken Ömer elinden sürüklenmeye razı olup kızın peşinden ilerliyordu.
Suya girip yürüdükçe yükseklik artmıştı. En sonunda ayakları yerden kesildiğinde Defne Ömer'in elini bıraktı. Dönerek kayalıkların etrafını sararak bir havuz oluşturduğu yere yüzerken Ömer de ufak kulaçlarla onu takip etti. Defne havuza girip en ortaya ilerledi, Ömer yanına gitmedi, 3 metre arkasından onu izlerken kalbi çok hızlı atıyordu. Defne hareketsiz bir şekilde öylece dururken Ömer gittikçe sabrını tüketti, buradaki hava nefesini zorlaştırıyor gibiydi, gözlerini kapayıp kafasını hızlıca iki yana salladı. Gözlerini açtığında hala etrafı olduğundan bulanık görüyordu, sanki şeffaf bir perde inmişti, görüşü kapanmasa da pikseli düşmüştü, bu başını ağrıtıyordu. İçinde bulunduğu suyun sıcaklığı ise sanki güneşle yarışıyordu. Ya bu peri Defne'yi almak için geldiyse? Ya birazdan gidecekse? Cezası bitmişse?
Ömer derin derin nefesler alırken suda salladığı ayaklarını durdurdu.
"Hayır.." diye mırıldandı kendi kendine. 2 yıldır panik atak krizi geçirmiyordu, şimdi burada bunu yaşaması çok utanç vericiydi. Kafasını kaldırıp güneşe baktı, her an bayılabilecek gibi güçsüzdü. Suyun kaldırması olmasa çoktan dibe batıp öleceğini düşündü.
O sırada Defne'nin başını ona çevirdiğini hayal meyal görebilmişti. Gözlerini büyütmeye çalışıp kızın endişeli ifadesini net görmeye çalıştı.
Defne muhtemelen gözlerini yakalamaya çalışıyordu ama Ömer'in odaksız bakışları bunu imkansız kılıyordu. Ömer öne doğru düşmek üzere olan kafasını kurtarıp kaldırdı.
"Def... ne." dedi güçlükle. En son Defne'nin tamamen ona dönüp yüzdüğünü gördüğünde başı yana doğru düştü, kendini kaybetmenin eşiğinden geçmişken Defne'nin onu tutup kapının güvenli tarafına çekeceğine inanmak istiyordu.
