Bir Deli Peri

5.1

sadece//kalben

Ömer merakla çatılmış kaşları ve kısık gözleriyle Defne'ye bakarken Defne ağzının içinin kuruduğunu ve bir süredir nefes almadığını fark etmişti. Kolunun etrafındaki parmakların varlığı ürpertiyordu. Bir zamanlar, çok değil belki 4 ay önce ona aşkla sarılan sevgiyle tutan tutkuyla okşayan parmakların şimdi bu kadar yabancı tedirginliği ürpertiyordu.

"Bu çok imkansız bir ihtimal olurdu." Dedi. Ömer parmaklarını gevşetip çekti. Durduğu yerde dikleşirken başını salladı,

"Haklısın. Buraya yeni geldin, anlattığına göre. Bense 13-14 yaşından beri buralardayım."

"Evet." Dedi Defne. Kendi elini az önce Ömer'in dokunduğu yere doğru götürüp başını içeri doğru çevirdi.

"İçeri dönelim, merak etmesinler. Ha bu arada.." dedi Ömer tekrar dönüp. "Biricik bebeklerinin bakıcısı olarak sana güvenen bu insanların... arkasından bir iş çevirirsen bundan kolayca sıyrılamazsın, zorla bile sıyrılamazsın." Dedi Ömer.

"Neden böyle bir şey yapacağımı düşünüyorsun?" dedi Defne hayretle. Ömer onun yüzünü çabuk bir şekilde süzdü, hemen odağını kaydırdıktan sonra cevap verdi,

"Çünkü sende bir şey var. Gözümün tutmadığı bir şey."

Hızlı hızlı kahvaltı salonuna döndüğünde arkasında Defne ağzı açık kalakalmıştı. Az önce tehdit edilmişti, hem de Ömer tarafından. Ellerini yüzüne koyup yanan yanaklarını sakinleştirmeye çalıştı. Ömer'in gözünde şüpheli durması durumu için pek iç açıcı değil gibiydi.

---

"Burası misafir odasıydı normalde, biraz küçük ama senin de pek eşyan yok zaten."

"Yok." Dedi Defne hafifçe utanarak. Müjde yatağa oturup avuçlarını örtüye bastırarak geri doğru yaslandı,

"Senden ev işi yemek falan beklemiyorum. Ama en azından ortak alanlardaki dağınıklıkları toplasan çok iyi olur. Küçücük bebek nasıl bu kadar dağınıklık yapıyor anlamıyorum ama her günün sonunda felaketle karşılaşıyorum resmen." Dedi kadın sıkıntıyla. Defne gülümsedi,

"Toplarım tabi, yemek yapmaktan pek anlamıyorum açıkçası ama..."

"O halledilir canıım, hizmetçi değil bakıcısın sen. E nasıl, odada rahatsız olduğun falan bir şey varsa söyle. Halledilir."

"Yok.. Oda güzel. Asım sizin odada mı uyuyor?"

"Mecbur öyleydi. Birkaç kere farklı odaya koymayı denedik, ama huzursuz oldu. "

"İsterseniz burada uyuyabilir bazen, ben rahatsız olmam."

"Asım da rahat hissederse neden olmasın?" dedi Müjde mutlulukla. "İnsan bazen mahremiyet istiyor, e bebek de olsa..." dediğinde Defne dudaklarını öne doğru büzüp kaşlarını kaldırdı. Müjde ayaklanıp ellerini beline koydu, "Ben sana her şeyi anlatacağım, ek besini ne alıyor, ne sıklıkla emiyor, uyku düzeni nasıl, nasıl bir bebek nelerden hoşlanır şu an neler yapabilme kapasitesinde... Ha bir de!" dedi ve Defne'ye hızlıca yüzünü döndü.

"Ne?" dedi Defne gözlerini büyütüp.

"Şu ücret meselesi.. Talep ettiğin bir miktar var mı?" dedi. Defne duraksadı, böyle bir işte ne kadar istenebileceğini pek bilmiyordu.

"Siz nasıl uygun görürseniz.." dedi şüpheyle. Aslında para pek umrunda değildi, kalacak bir yer bulmuştu sonuçta. "Bana az çok karnımı doyurabileceğim ve çatısı olan bir yer verdiniz. Ücret pek önemli değil." Dedi. Müjde'nin yüzü ışıl ışıl aydınlanmıştı,