"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim."
"Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlar...
bölüm şarkıları: bende bir problem var// deniz tekin
aşktan öte// demir demirkan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ömer mekânın önüne geldiklerinde hızlı davranıp Defne'nin kapısını açmıştı, Defne bunun için ona izin vermiş, serin havaya karşılık tüylü ceketine sarılarak lacivert gözüken göğe bakmıştı. Rüzgar saçlarını gözlerinin önlerine getiriyordu, Ömer'e dönüp gülümsedi. Ömer anahtarını valeye teslim etti, kolunu kadına doğru uzattığında Defne memnuniyetle o kola girdi.
İçeri adım atar atmaz sevimli dekor ve tatlı bir müzik etraflarını sarmıştı. Defne tavandaki renkli avizeye doğru kafasını kaldırdı, ardından ayaklarının altındaki motifli halıyı daha iyi görebilmek için kısa topuklu ayakkabısını çekti. Ömer yanında bir adamla konuşuyordu, oturacak yer ayarlamaya çalışıyor olmalıydı. Adam uzaklaştı, Ömer Defne'ye döndü,
"Birazdan bir masa boşalacakmış. O zamana kadar barda oturalım mı? Çok acıktıysan başka bir yer de bulabiliriz."
"Burayı sevdim." Dedi Defne gözlerinin içi parlayarak. "Bekleyebiliriz."
Ömer memnuniyetle gülümsedi, burayı son aylarda keşfetmişti aslında. Hepsi birbirinin aynı olan, gürültülü, tek bir erkek gördüklerinde asla yalnız bırakılmayan yerlerden çok sıkılmıştı. Kafasını dinleyemiyordu, içine sinen temiz bir yemek yiyemiyordu, ya da huzurla içkisini yudumlarken gözlerini kapatıp güzel bir şarkı dinleyemiyordu. Bütün bunları birleştiren yerde şimdi ona çok heyecan veren bu kadınla olacak olması gülümsemeden duramamasına neden oluyordu.
Bardakları dolarken Defne etrafa bakmakla meşguldü, Ömer onunkini önüne doğru itip eğildi, Defne ona dönmüştü.
"Bana biraz daha kendinden bahsetsene." Dediğinde Defne gözlerini kaçırdı, ama gülümsüyordu.
"Basit biriyim işte."
"Gördüğüm basite en uzak insansın." Dedi Ömer. Bir yudum alışını takip ederek Defne de bardağını eline aldı. Tek dikişte içince Ömer kaşlarını çattı,
"Yavaş, sarhoş olmanı istemiyorum."
"Ben sarhoş olmam ki." Dedi Defne keyifle. Hafif bir baş dönmesi yaşamıştı ama gözlerini sıkıca açıp kapadığında geçti. "Bak, kendimden bahsettim işte."
"Niyeyse buna pek inanamadım. Ama neyse." Dedi Ömer. Defne bardağını yine doldurması için barmene bakınırken Ömer onu engellemek için bardağı kendi tarafına çekti.
"Ailen var mı?"
"Yok." Dedi Defne. "Eğer beni kesesinde taşıyan ve ona özünü veren adamdan bahsediyorsan tabi."
