"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim."
"Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlar...
Merhabaa, gecikme için özür dilerim duyuru yaptım ama görmeyen için tekrar belirteyim, hazır bölümü wattpad yüzünden yayınlayamadım dün, umarım bir daha böyle bir uygulama hatasıyla karşılaşmayız, ne ben sizin minnoş yorumlarınıza geç kalırım ne de siz bölümü okumaya 🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ömer'in okulda işi olduğu için yuvadan çıktıklarında üniversiteye doğru ilerlemişlerdi. Ömer arabasını park edip kapıyı açarken Defne de kapıyı açıp ayaklarını yüksek arabadan sarkıttı.
"İstersen kal, odamdan hard disk alıp gelicem."
"Sıkılırım ben seninle geleyim." Dedi Defne ayaklarını sağlamca yere basıp. Rüzgârla uçuşan saçlarını zapt etmeye çalışırken Ömer', zar zor görerek konuşmuştu. Beraber binaya girdiklerinde güvenlik Ömer'i başıyla selamladı,
"Geçmiş olsun Ömer Bey, ne zaman dönüyorsunuz?"
"Pazartesi bitiyor raporum Sedat teşekkür ederim. Defne benimle." Dedi ve elini kızın beline doğru koydu. Asansörden üst kata çıkarken Defne binanın içine bakan camdan etrafı seyrediyordu.
Ömer'in kapısının önüne geldiklerinde Ömer durup pantolona taktığı anahtarlığı aldı. Kapıyı bulup deliğe soktu, çevirmeye çalışırken zaten açık olmasıyla açılan kapı onu şaşkınlığa uğratmıştı. Büyüyen gözlerini kaldırıp içeri çevirirken oturduğu yerden sıçrayarak kalkan Duygu'yu Defne ile birlikte gördü. Duygu sandalyenin ayağına takılan bacağıyla tökezledi, eliyle masanın ucuna tutunup doğruldu. Aceleyle üzerindeki pileli kısa eteği düzeltirken Ömer ve Defne aralık dudaklarıyla onu izliyordu. Kız saçlarını geriye çekip kızarmış yanaklarını sakinleştiremeden onlara baktı.
"Ömer hocam?"
"Burada ne yapıyorsun?" dedi Ömer. Defne'nin yüz ifadesi değişti, dişlerini sıkmaya başladı, devirdiği gözlerini Ömer fark etmemişti.
"Ben.. Bir şeye bakacaktım."
"Neye?"
"Şeye.. ders! Ders programı değişti dediler. Kontrol için."
"Ha." Dedi Ömer, pek ikna olmasa da uzatmadı. İçeri birkaç adım atıp masasının üzerine bakındı,
"Ben hard disk alacaktım. Saat geç olmadı mı ya?"
"Okulu ben kapatıyorum sayılır." Dedi Duygu gergin bir gülüşle. Defne'ye doğru dönüp hafifçe gülümsedi, "Dönmüşsün sen de. Hoş geldin."
