Tom, jak to

R. 60

Rozdział betowany przez Cessidy84

        Po przeczytaniu artykułu Albus Dumbledore był, delikatnie rzecz ujmując, wkurwiony do granic możliwości. Postanowił zwołać zebranie Zakonu, aby zobaczyć, ilu wiernych członków mu zostało i sprawdzić, czy uda mu się im wmówić, że Harry zwariował. Pierwszą wezwał do siebie swoją zastępczynię, profesorkę transmutacji Minerwę.

- Albusie, co ma znaczyć ten artykuł? – udawała w pełni mu poddaną podwładną.

- Nie wiem co, moja droga. Omamił, go lub trzyma pod Imperiusem, lub coś w tym stylu.

- A te zdjęcia pod artykułem? Przecież tam była Lily, Remus i Syriusz, a oni powinni nie żyć – nie dawała za łatwo za wygraną profesorka.

- Minerwo, moja droga nie zapominaj, kto jest autorem tego artykułu, a obydwoje wiemy, że Ritę nie raz ponosi wyobraźnia, lecz tak czy inaczej jestem zmuszony działać i wypowiem Tomowi i Harry'emu wojnę, jak ich uwolnię od Czarnego Pana. To może uda nam się ocalić naszego wybrańca i sprawdzimy, czy, to uzurpatorzy kryją się pod postaci Huncwotów i Lily oraz, gdzie się podział pan Drusley – powiedział dyrektor, przypominając sobie, że nie miał wiadomości od tego człowieka od początku wakacji.

//Riddle Manor; Pokój Harry'ego//

         - Mam dość ukrywania się tutaj. Chciałbym się przejść, gdzieś z tobą, nawet po Pokątnej robiąc zakupy do szkoły – narzekał Gryfon do swojego narzeczonego, do którego się przytulał – A mówiłem ci już, że jestem Prefektem Naczelnym i kapitanem drużyny Quidditcha? – spytał Gryfon.

- Nie. Nie mówiłeś, a to oznacza, że mamy wspólny pokój, gdyż ja jestem drugim prefektem naczelnym i powiem ci, że mi ulżyło, że ty jesteś prefektem z Gryffindoru, bo, pomimo że Rose jest teraz moją kuzynką, to nie chciałbym z nią w jednym pokoju wspólnym przebywać – odparł blondyn i pocałował swojego partnera, na co ten odpowiedział z pełnym zapałem.

//Spotkanie ZF//

       - Albusie, możesz nam wyjaśnić ten artykuł? – spytał Artur Weasley.

- Drogi Arturze, obawiam się, że nasz Harry jest pod Imperiusem, lub zrobili mu pranie mózgu – powiedział z fałszywym smutkiem w głosie starzec – Po drugie, znając Ritę, to połowa tego artykułu jest nie prawdą. Przecież mnie znacie. Czy ja mógłbym wymyślić tak pokręconą intrygę? I czy to ja zabijam niewinnych czarodziei lub mugoli – spytał Albus. Bliźniacy za to zastanawiali się co, by zrobił ten starzec, gdyby mu naprawdę powiedzieli, co o nim myślą. Ich rozmyślania przerwał łopot skrzydeł. Do gabinetu wleciał trzy śliczne czarne jak noc sokoły z Żonglerami w pazurach, które upuściły na biurko dyrektora i odleciały. Wszyscy chwycili po egzemplarzu kolorowej gazety. Na pierwszej stronie było duże zdjęcie Dracona i Harry'ego. Tytuł głosił:

Cała prawda o ich 5 latach w Hogwarcie

"Wspaniały dyrektor czy nie udolny starzec"

LUN: Witajcie, Harry i Draco.

DRA: Witaj.

HAR: Cześć.

LUN: To może zaczniemy od 1 roku?

HAR: Pierwszy rok, byłem wtedy taki naiwny. Przecież dyrektor po prostu musiał wiedzieć, że on ma coś mrocznego w sobie. Nie ma innego wytłumaczenia, poza tym wysyłają trójkę 11-latków z gajowym do lasu, w którym są akromantule, wilkołaki i inne niebezpieczne stworzenia.