Tom, jak to

R. 15

Rozdział betowany przez Cessidy84

- Tuniu, czy mogłabyś nam pokazać, jak naprawdę wyglądasz? – poprosił Tom.

- Dobrze – I po chwili przed nimi stała kobieta w niczym nieprzypominająca Petunii. Miał długie czarne włosy, była wysoka i po prostu piękna – Oto i ja – Zaśmiała się kobieta. Harry już sam nie wiedział, czy to prawda, czy jakiś chory sen.

- Pewnie było coś w tej ognistej – Jęknął zielonooki.

- Harrisonie, ty piłeś ognistą?! – wykrzyknęli jednocześnie Tom i Syriusz.

- Ups, ja powiedziałem na głos?

- Na to wygląda – zaśmiał się Weasley.

- Myślisz, że mam bardzo przerąbane? – Zwrócił się do starszego kolegi Harry.

- No wiesz, jak moja rodzicielka używa pełnych imion, to jest źle, ale... – i tu się nachylił nad uchem młodszego – Oczy szczeniaczka zawsze działają – Więc nasz bohater, wiedząc, że jest kiepsko, zrobił oczy najsmutniejszego pieska, jakie tylko umiał i zwrócił się do Łapy:

- Syri, brakowało mi ciebie. Pod koniec tego roku odkryłem, że Złote Trio to bajka wymyślona przez Dumby'ego. I tak naprawdę to liczą na moją śmierć z ręki Czarnego Pana, i w ogóle. A tak poza tym, tej ognistej nie było wcale tak dużo.

- A powiesz mi, chociaż, czy piłeś w dobrym towarzystwie?

- Zależy, kogo spytasz – Powiedział – Moim skromnym zdaniem w wyborowym – Odparł Harry. Tom przyglądał się tej scenie i zastanawiał, czy kiedyś tak Harry z nim porozmawia.

- Syriuszu, mam pytanko.

- Tak, młody?

- Bo wiesz, Zasłona w Ministerstwie...

- Jak mniemam, że chodzi ci, jak się wydostałem? – gdy zobaczył skinienie głową chrześniaka, kontynuował – Bella mnie wyciągnęła – Objaśnił.

- Ale dyrektor mówił...

- Stary pierdziel nie chciał mnie ratować, bo zaczynałem pracować nad swoim umysłem. Zacząłem sobie uświadamiać, kim tak naprawdę jestem i po czyjej stronie stoję.

- Czyli miałem rodzinę. Nie tylko wujostwo, ale i ciebie, Lup... – Tu się zawahał, ale Łapa kiwnął twierdząco głową – Ciebie i Lunia, a moich rodziców ON skazał na śmierć przez jakąś zakichaną przepowiednię!? Dumbledore, odpowiesz mi za to! – Krzyknął. Wszyscy popatrzyli na siebie, po czym słuchali dalej monologu wybrańca – Merlin mi świadkiem, pożałujesz, że się urodziłeś!! Zabije go, na Godryka i Salazara zabije! Merlin mi świadkiem, a ty mi w tym pomożesz, ojcze! – Powiedział kruczowłosy.

- Naturalnie synu, że ci pomogę. Choć bym miał oddać za ciebie życie, zrobię to bez wahania – Powiedział Tom z uśmiechem.

- Wiem, ojcze. Już raz to zrobiłeś, a ja drugi raz nie dam sobie zabrać rodziny, już nigdy – Po tych słowach pierwszy raz od piętnastu lat Tom trzymał swego syna w ramionach, a ten po prostu płakał, mocząc mu koszulę. Tom usiadł z synem na kolanach na kanapie i zaczęli rozmawiać o tym, o czym tylko im przyszło na myśl.

//Po paru godzinach rozmów i żartów//

       - Harry, panie Riddle...

- Oj, Charlie, dla osób, które są tak lojalne wobec mego syna, jak ty nam to pokazałeś, jestem Tom – Poinformował Weasley'a.

- Dobrze, Tom. Ja będę znikał, bo za chwile zmiana warty – Poinformował.

- A kto ma po tobie wartę?

- Snape – Odpowiedział.

- A to powiedz, Sevowi, aby do nas dołączył. Za to z tobą i twoimi zaufanymi braćmi chciałbym się spotkać jutro.

- Dobrze. A gdzie?

- Nie wiem, Charlie. Masz jakiś pomysł?

- Bo ja wiem?

- Ale ja wiem – Odezwał się młody Riddle – Proponuje Dowcipy Weasley'ów, tak około 17 – Zaproponował – Wszystkim pasuje? – Tom i Charlie pokiwali głowami na tak – A i ja też tam będę. Stęskniłem się za bliźniakami i bardzo chcę zobaczyć, jak się urządzili. Tato, czy mogłaby być jeszcze jedna osoba? – Poprosił.

- Jeśli tylko jej ufasz.

- Tak.

- To weź ze sobą Ginny.

- Oki.

- Ok.

- To do jutra.

- Żegnam – Powiedział Charlie i wyszedł. Po paru minutach w salonie pokazał się Severus Snape.

- Potter, czy ty wiesz, kto siedzi koło ciebie? – Spytał na przywitanie. Avadooki podniósł brwi i spojrzał pytająco na ojca. Tom kiwnął potakująco głową.

- Panie profesorze, pan pozwoli, że przedstawię panu mego biologicznego ojca, Tom Marvolo Riddle. A ten tutaj, to oczywiście nie kto inny, jak mój stuknięty ojciec chrzestny, Syriusz Orion Black. Dla przyjaciół Łapa, a ja jestem Harrison Tom Syriusz Remus Riddle Black. A pan jest w końcu po czyjej stronie, profesorze?

- Co to za pytanie, Harry? – Zdziwił się Tom.

- Normalne, ojcze. Nie chcę, aby już jutro Dropsiarz wiedział, że znam prawdę – Severus wyjął swoją różdżkę. Skierował ją na siebie i powiedział:

- Ja, Severus Tobiasz Snape, jestem, byłem i zawsze będę wierny rodowi Riddle. Przysięgam na swoje życie i magię – Oświadczył.

- Przepraszam profesorze, ale musiałem wiedzieć.

- Nie szkodzi, Harry. To było bardzo rozważne z twojej strony – Powiedział pan Riddle.

- Tom, skoro Harry zna już prawdę to, czemu nie jesteśmy w Riddle Manor? – spytał Severus.

- No właśnie, ojcze. Czy ty mnie nie chcesz u siebie w domu? - Spytał Gryfon ze strachem przed odrzuceniem w oczach.

- Harry, o niczym innym nie marze, jak o tym, abyś ze mną zamieszkał – Oświadczył.

- To idziemy na imprezkę do Riddle Manor.

- Harry, a ty umiesz się teleportować?

- Nie próbowałem – Przyznał chłopak.

- To złap się mojego ramienia. Tuniu, idziesz z nami? – Spytał Lord.

- Nie, Tom mam tu trochę spraw do załatwienia i muszę na Dudley'a poczekać – Odparła.

- To do zobaczenia – Pożegnali się z panią domu i zniknęli, aby po chwili pojawić się w Czarnym Dworze.

- Witaj w domu, synu – Powiedział Tom.

- Harry rozglądał się po holu, aż na schodach pojawiła się znajoma blond czupryna.

- Witaj, Draco.

- No, witaj Gryfiaku.

- Gryfiaku? Ej, jak to, Draco? Przecież wy się nie znosicie podobno – Zauważył pan domu.

- Stare dzieje, ojcze. Stare, jak świat. Od dzisiejszego południa, jak język Dracona dokładnie zbadał moje migdałki, nie wypada mi mówić mu po nazwisku, czyż nie? – Spytał z niewinną minką kruczowłosy.

***************************

Ok. A teraz pora na parę słów od autorki, czyli mnie. Bardzo z całego serca dziękuję Cessidy84 za betę.

MAŁA