Make her happy again

Κεφάλαιο 65.

***

Απλά γυρνούσαμε από εδώ και από εκεί λες και δεν είχαμε σπίτι...

Δεν ξέρω Γιατί συνεχίζει να προσπαθεί να με βοηθήσει... Βλέπει πως δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα από όλα αυτά που ζω, γιατί επιμένει?

Δεν θα καταφέρει τίποτα και το ξέρω...

Και το χειρότερο είναι ότι όσο πιο πολύ προσπαθεί τόσο πιο πολύ τον θέλω και αυτό είναι ακόμα χειρότερο αφού ξέρω πως δεν πρόκειται να γυρίσει ποτέ να με κοιτάξει όπως τον κοιτάζω εγώ...

Πάντα θα είμαι η 《κοπέλα που προσπάθησε να κάνει χαρούμενη》. Αλλά στο τέλος δεν θα καταφέρει τίποτα...

Δεν αντέχω άλλο... Θέλω να σταματήσει όλο αυτό πραγματικά.

Αν εκείνη την μέρα είχε καθυστερήσει αρκετά τώρα εγώ δεν θα υπέφερα.

-Είσαι καλύτερα? ακούστηκε η φωνή του, σιγανή μέσα στην ησυχία.

-Όχι, απάντησα ειλικρινά χωρίς να τον κοιτάξω.

Άνοιξα το κινητό μου και είδα ότι η ώρα είναι μια την νύχτα.

-Σκέφτηκες Τι θα κάνεις? έθεσε την επόμενη ερώτηση του και εγώ ξεφυσηξα.

-Απο την μια δεν θέλω να μείνω εκεί μέσα... Αλλά από την άλλη... Δεν έχω που αλλού να μείνω... Και σπίτι δεν μπορώ να πιάσω ακόμα... Δεν έχω αρκετά χρήματα ούτε να ενοικιασω ούτε να πληρώσω λογαριασμούς οπότε... Το μόνο πράγμα που μου μενει να κάνω είναι να συνεχίσω να μένω μαζί σας, να πιάσω μια δουλειά και να αρχίσω να μαζεύω χρήματα, δήλωσα και γύρισα να κοιτάξω την αντίδραση του.

Με κοίταξε στιγμιαία και έπειτα έριξε πάλι το βλέμμα του στον δρόμο.

-Εγώ πιστεύω πως είναι μια πολύ καλή λύση, παραδέχτηκε και γύρισα ξανά να κοιτάξω έξω από το παράθυρο.

-Χαίρομαι... Και τώρα πάμε σπίτι, είπα και γύρισε να με κοιτάξει παραξενεμενος.

-Σοβαρά θες να γυρίσουμε πίσω? ρώτησε και έγνεψα αρνητικά.

-Όχι... Αλλά εσύ δεν έχεις την υποχρέωση να γυρίζεις στους δρόμους τέτοια ώρα λες και εσύ δεν έχεις προβλήματα. Άσε που θα έχεις κουραστεί τόση ώρα, είπε και εκείνος ξεφυσηξε.

-Δεν με πειράζει Ιωάννα Αλήθεια! Ε

-Μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς. Απλά κάνε αυτό που σου είπα. Θα είμαι καλά, τον διέκοψα και εκείνος με κοίταξε κάπως εκνευρισμένος.