Make her happy again

Κεφάλαιο 17.

Ακούστε το τραγούδι 👆

(Colbie Caillat-Try)

1 εβδομάδα αργότερα.

Ιωάννας pov

Ο γιατρος βγάζοντας το εξιτήριο μου μας έδωσε και μια συνταγή για χάπια.

Αντικαταθλιπτικά...

Λες και θα μου κάνουν τίποτα.

Αυτα δεν θα πάρουν πίσω όσα έκανα στη Χριστίνα ούτε το μίσος του πατέρα μου για μένα.

Εδώ και δύο τρεις μέρες έχει αρχίσει πάλι να γίνεται απόμακρος. Όχι όπως πριν μπω στο νοσοκομείο που ήταν άγριος και μου φώναζε συνέχεια αλλα δεν είναι και σαν τους άλλους πατεράδες με τα παιδιά τους.

Ο Μάριος με πήγε με το αυτοκίνητο του στο φαρμακείο για να πάρουμε τα χάπια και έπειτα σπίτι ενώ η Αναστασία με τον πατέρα μου πήγαν στις δουλειές τους μιας και τις μέρες που ήμουν στο νοσοκομείο είχαν πάρει άδεια.

Μπήκα στο σπίτι και ένα κύμα φόβου και στεναχώριας με διαπέρασε καθώς δάκρυα άρχισαν να θολώνουν τα μάτια μου.

Ανοιγοκλεισα γρήγορα τα βλέφαρα μου για να τα διώξω και με μισή καρδιά ανέβηκα στο δωμάτιο μου.

Άνοιξα την πόρτα και ολα ήταν πεντακάθαρα λες και δεν είχε γίνει τίποτα εδω μεσα.

Κάθισα στηρίζοντας την πλάτη μου στο "κεφαλι"του κρεβατιού και Αφού έβγαλα τα παπούτσια μου άπλωσα τα πόδια μου στο στρώμα.

-Ιωάννα είσαι στο δωμάτιο σου? φώναξε ο Μάριος από τον κάτω όροφο.

-Ναι, είπα δυνατά με το ζόρι για να με ακούσει.

Ακουσα βήματα στη σκάλα και έπειτα απο λίγο εκείνος εμφανίστηκε μπροστά μου κρατώντας μια σοκολάτα.

-Κοίτα τι σου Έχω! είπε με πονηρό χαμόγελο και Αφού πλησίασε το κρεβάτι έκατσε δίπλα μου ακριβώς όπως κάθομαι και εγώ.

-Τι να την κάνω? ρώτησα αδιάφορα και κοίταξα το κενό μπροστά μου.

-Εσείς τα κορίτσια Όταν είστε στεναχωρημένες δεν θέλετε να φάτε κάτι γλυκό? Ορίστε! Σοκολάτα είχαμε στο ψυγείο, είπε και την έτεινε προς το μέρος μου.

-Δεν θέλω να φάω, είπα μονότονα και χωρίς να τον κοιτάξω μετακίνησα το χέρι του με τη σοκολάτα πιο περα.

-Έτσι θα πάει δηλαδή τώρα? Δεν θα τρως και θα έχεις μούτρα μέχρι το πάτωμα? ρώτησε κάπως παρεξηγημένος.