Make her happy again

Κεφάλαιο 90.

***

Καθόμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά χωρίς να μιλάμε.

Αλλά μ'άρεσε αυτό...

Ήξερα πως η σιωπή μας μόνο άβολη δεν ήταν...

Καταλάβαινα πως και μόνο οι παρουσίες μας στον ίδιο χώρο μπορούσαν να συνεννοηθούν πολύ καλύτερα μεταξύ τους από ότι άμα μιλούσαμε με λέξεις...

-Ιωάννα, ξεκίνησε να λέει σπάζοντας την σιωπή αλλά σταμάτησε.

Ρε Μάριε...

Αφού χάλασες που χάλασες την γαλήνη που είχαμε μεταξύ μας τουλάχιστον πες μου τι θες χωρίς παύσεις...

-Τι έγινε?

- Θα σταματήσεις να κάνεις παρέα με τον Θάνο τώρα Ε? ρώτησε με φωνή μικρού παιδιού και γύρισα να τον κοιτάξω.

-Όχι, είπα λες και ήταν αυτονόητο και τον είδα να νευριάζει.

-Γιατί? ρώτησε ξανά και πετάχτηκε όρθιος.

Έμεινε καθιστός στο κρεβάτι και με κοίταξε εκνευρισμένος.

-Γιατί να σταματήσω να κάνω παρέα μαζί του?

-Γιατί στο απαγορεύω!

Α μπα?!

Τι μας λες?

-Και ποιος είσαι εσύ για να μου απαγορεύσεις να κάνω παρέα μαζί του?!

-Το αγόρι σου!

Ορίστε?

Τι είπε?

Πεθαίνω. Με χάνετε. Ένα ασθενοφόρο γρήγορα.

-Ποιος είσαι? ρώτησα με κομμένη την ανάσα.

-Το αγόρι σου, επανέλαβε και γουρλωσα τα μάτια μου.

-Αλήθεια? ρώτησα συγκλονισμένη και εκείνος ρολλαρε τα μάτια του.

-Μετά από όλο αυτό που έγινε πριν δεν το περίμενες?

-Όχι...

Χαμογέλασε γλυκά και μου άφησε ένα απαλό φιλί στην μύτη.

-Είσαι πολύ ηλίθια τελικά, είπε με χαζό χαμόγελο και ανοιγοκλεισε γρήγορα τα μάτια του.

-Ε παρ' τα μαλακισμενο! αναφώνησα και με γρήγορες κινήσεις πήρα το μαξιλάρι και τον χτύπησα στην μούρη.

-Δεν το έκανες, είπε παγωμένος και του έβγαλα γλώσσα. Τώρα θα δεις! είπε απειλητικά και αμέσως άρπαξε ένα μαξιλάρι που είχε στην καρέκλα του δωματίου και με χτύπησε.

Συνεχίσαμε να παίζουμε μαξιλαροπολεμο και να βριζομαστε για αρκετή ώρα μέχρι που κουραστήκαμε και ξαπλωσαμε πάλι λαχανιασμένοι στο κρεβάτι.