Make her happy again

Κεφάλαιο 86.

-Πρέπει να μου πεις κάποια στιγμή, άκουσα την απαλή φωνή του Μάριου να σπάει την σιωπή έπειτα από λίγα λεπτά που είμασταν αγκαλιασμένοι.

-Το ξέρω... Αλλά δεν θέλω ακόμα, ψιθύρισα βυθίζοντας καλύτερα το κεφάλι μου στην λακκούβα του λαιμού του προσπαθώντας να εισπνευσω το άρωμα του χωρίς να με καταλάβει.

Είναι άσχημο το γεγονός ότι πρέπει να κρύψω πως εκείνος με ηρεμεί.

Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο...

-Ιωάννα...

-Με χαστουκισε, ψιθύρισα σιγανά και τον έσφιξα πάνω μου για ακόμα μια φορά.

-Τι? Δεν μιλάς σοβαρά! αναφώνησε με τον εκνευρισμό φανερό στην φωνή του και με απομάκρυνε από πάνω του για να με κοιτάξει.

-Το έκανε, μίλησα ξανά, αποφεύγοντας να τον κοιτάξω και τον είδα να απομακρύνεται. Περίμενε, που πας?! ρώτησα πιάνοντας το χέρι του για να τον σταματήσω.

-Έχουμε μια συζητησουλα να κάνουμε με τον κύριο, είπε ειρωνικά με άγριο τόνο και έκανε κίνηση να φύγει αλλά τον ξανά σταμάτησα.

-Όχι... Όχι Μάριε σε παρακαλώ, είπα αδύναμα χωρίς να αφήσω το χέρι του.

Εκείνος ξεφυσιξε και γύρισε και με κοίταξε.

-Καλά... Καλά δεν θα πάω, είπε και εγώ ξανά μπήκα στην αγκαλιά του.

-Σε ευχαριστώ, μουρμούρισα και ως απάντηση τον ένιωσα να χαϊδεύει την πλάτη μου στοργικά.

***

-Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάς έτσι για εκείνον! Τι σε έχει πιάσει? Και εσύ Χριστίνα τι στο Καλό? αναφώνησε η Άντα εκνευρισμένη.

Είχαμε πάει σπίτι της και προσπαθούσαμε, με τρόπο, να την κάνουμε να αλλάξει γνώμη για τον Αχιλλέα.

Και ίσως το παρακαναμε Γιατί αρχίσαμε να τον βρίζουμε...

-Ιωάννα ας της το πούμε να τελειώνουμε! αναφώνησε η Χριστίνα ψιθυριζοντας στο αυτί μου καθώς βλέπαμε την Άντα να στέκεται κοντά στο παράθυρο της εκνευρισμένη.

-Όχι Χριστίνα! Συμφωνήσαμε να μην της το πούμε! μουρμούρισα γρήγορα Γιατί είδα την Άντα να γυρνάει προς το μέρος μας.

-Μπορείτε να μου πείτε τι σας έπιασε, ξαναρώτησε πιο ήρεμη και εγώ με την Χριστίνα κοιταχτήκαμε.

Τώρα τι της λέμε?

-Απλά πες της την αλήθεια, με διέκοψε η Χριστίνα την ώρα που πήγα να πετάξω μια δικαιολογία.