Κεφάλαιο 102.

5K 465 87
                                    

-Το ξέρω. Μου το έχει πει ο Ανέστης, είπε χαλαρή και μας κοίταξε και τους δύο μας.

-Τι εννοείς σου το είπε ο Ανέστης? Τι σου είπε ακριβώς? ρώτησα εγώ.

-Λογικά εννοεί για χθες... Επειδή έφυγες έτσι ξαφνικά από το σπίτι. Ε μαμά? συνέχισε ο Μάριος και η Αναστασία βολεύτηκε καλύτερα στην θέση της.

-Όχι, δεν εννοώ αυτό... Περίπου ένα χρόνο αφού γνωριστήκαμε και κάναμε δεσμό, ο Ανέστης μου τα είπε όλα. Και πώς δεν είσαι δική του κόρη και ότι σκότωσε την μητέρα σου, εξήγησε και εγώ με τον Μάριο κοκαλωσαμε.

-Κάτσε, για να καταλάβω δηλαδή... Τόσο καιρό ήξερες ότι δεν ήμουν κόρη του και δεν έλεγες τίποτα? Ήξερες ότι δολοφόνησε την μητέρα μου και δεν μου μίλησες ποτέ?! ρώτησα μη μπορώντας να το πιστέψω.

-Δεν ήταν δουλειά μου να σου πω τίποτα Ιωάννα. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να κάνει ο Ανέστης μόλις έμπαινες σε μια ηλικία που θα κατανοούσες περισσότερα, δικαιολογήθηκε.

-Συγγνώμη δηλαδή μπορείς να κοιμηθείς ήρεμα δίπλα σε έναν δολοφόνο? ρώτησα μη μπορώνταςνα το χωνέψω.

-Δεν την σκότωσε επίτηδες. Ατύχημα ήταν. Τσακώθηκαν Γιατί μόλις είχε μάθει πώς δεν είσαι παιδί του και πάνω στην σύγχυση του την ώρα που η μητέρα σου τον πλησίασε εκείνος την έσπρωξε μακρυά του. Αυτή έχασε την ισορροπία της, γλίστρησε ίσως, δεν ξέρω και χτύπησε το κεφάλι της στο έπιπλο που τοποθετούνται τα μηχανήματα του νοσοκομείου.

Ζαλίζομαι...

Τι ακούω νυχτιάτικα ρε γαμωτο?!

-Μαμα ακούς τι λες?! Πως μπορείς να είσαι σίγουρη ότι δεν σου έχει πει ψέματα?!

-Μάριε αν όντως είχε σκοτώσει την μητέρα της Ιωάννας από πρόθεση δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να μου μιλήσει για αυτό το συμβάν. Και η αλήθεια είναι πως και εγώ όταν το έμαθα δεν ήξερα τι να κάνω, απομακρύνθηκα για λίγο καιρό. Αλλά μετά σκέφτηκα, γιατί να πει από μόνος του κάτι τέτοιο αν το έκανε επίτηδες? Και μάλιστα είχε πολλές τύψεις. Γι'αυτό δεν έδωσε για υιοθεσία την Ιωάννα ή σε κάποιο ίδρυμα, πολύ απλά γιατί είχε τύψεις που σκότωσε την μητέρα της. Κοιτάξτε παιδιά. Εγώ τον Ανέστη τον αγαπώ. Και μαγαπα και εκείνος. Μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια και να καταλάβω αν μου λέει ψέματα ή αλήθεια... Κάποια στιγμή θα με καταλάβετε. Αλλά αλήθεια, δεν θα έκανε ποτέ επίτηδες φόνο. Δεν θα στερούσε από ένα παιδί την μητέρα του επίτηδες, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση.

Make her happy againWhere stories live. Discover now