Make her happy again

Κεφάλαιο 62.

***

Καθόμασταν και οι δύο και κοιτούσαμε το ταβάνι.

Τι κάναμε?

Γιατί το κάναμε?

Και κυρίως... Τι σκέφτεται εκείνος Τώρα?

Θεε μου νιώθω τόσο άβολα αυτή τη στιγμή που θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί, να εξαφανιστώ.

Πως στο διάολο το έκανα αυτό, γιατί αφέθηκα?! Γιατί δεν σκέφτηκα έστω και λίγο τον μπαμπά και την Αναστασία?!

-Εμμμ πάω στο δωμάτιο μου, να σε αφήσω και εσένα στην ησυχία σου, είπα άβολα και σηκώθηκα.

- Το εσώρουχο σου είναι σκισμένο, μου θύμισε και στο μυαλό μου ήρθε ακριβώς η στιγμή που μου το έσκισε.

Ωωωω Ιωάννα απλα σταματα να το σκέφτεσαι.

-Εμμμ

-Πήγαινε έτσι μωρέ σιγα... Ούτως ή άλλως το δωμάτιο σου είναι σχεδόν δίπλα συν ότι είμαστε μόνοι μας στο σπίτι, με διέκοψε.

-Ναι σωστά, είπα και αφού μάζεψα τα πράγματα μου έφυγα από το δωμάτιο του και πήγα στο δικό μου.

Σκατα.

Πήρα το κινητό μου και κάλεσα αμέσως την Άντα.

-Σε μισή ώρα σπίτι μου. Είναι ανάγκη, είπα και της το έκλεισα στα μούτρα πριν προλάβει να μιλήσει.

Μπήκα για ένα πολύ γρήγορο ντουζ και πήγα στο δωμάτιο για να ντυθώ.

Την ώρα που εγώ έβαζα και το τελευταίο ρούχο πάνω μου η Άντα χτύπησε το κουδούνι.

Κατέβηκα σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες και άνοιξα αμέσως.

-Τι έπαθες, Γιατί

-Μην μιλάς! την διέκοψα και της έκλεισα το στόμα με το χέρι μου. Είσαι εδώ απλά Γιατί βαριόσουν, Οκευ? ρώτησα αργά και καθαρά λες και ήταν πεντάχρονο και εκείνη συνοφρυωμενη έγνεψε θετικά.

Της άφησα ελεύθερο το στόμα και πήγαμε μαζί πάνω στο δωμάτιο μου.

-Λοιπόν? Θα μου πεις τι έγινε? ρώτησε και κοίταξα τον τοίχο απέναντι μου.

-Εεε... Εγώ... Και... Ο Μάριος... Εεε να... Κ-κα-καναμε... Κάναμε... Κάναμε.

Εκείνη καθόταν και με κοιτούσε λες και είχα έρθει από τον πλανήτη Άρη και της μάθαινα την γλώσσα Γιατί σύντομα θα μετακόμιζε εκεί.

-Νομίζω αντιλήφθηκες ότι δεν κατάλαβα τίποτα, είπε ειρωνικά και ξεφυσιξα.

-ΕγώκαιοΜάριοςτοκάναμε, είπα γρήγορα και εκείνη γουρλωσε τα μάτια της.