Make her happy again

Κεφάλαιο 75.

***

ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΕΞΙΤΉΡΙΟ!!!

ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΑΛΛΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑΑΑΑΑΑΑ.

-Μπορείς να σταματήσεις να πηδας σαν παρδαλό κατσίκι και να κάτσεις κάτω? ρώτησε ενοχλημένος ο Μάριος και εγώ συνέχισα να χαμογελάω χειρότερα από τον Τζόκερ.

-ΜΑ ΠΑΊΡΝΩ ΕΞΙΤΗΡΙΟΟΟ! είπα με στην τρελή χαρά και έπεσα πάνω του αγκαλιάζοντας τον, προσέχοντας όμως το πόδι του.

-Εχω πάρει εξιτήριο εδώ και τρεις μέρες, χα! είπε με υφακι και τον χτύπησα σχετικά ελαφρά στον σβέρκο.

-Σκάσε. Εγώ χαίρομαι που θα βγω επιτέλους από εδώ μέσα, δεν θα μου χαλάσεις εσύ την ενέργεια, δήλωσα και άρχισα πάλι να γελάω και να πηδαω πάνω κάτω.

-Θέλω να μιλήσουμε για αυτά που είπαμε πριν το ατύχημα, πέταξε και ξαφνικά κοκαλωσα.

Τελικά κατάφερε να μου χαλάσει την διάθεση.

-Τιιιιι να πούμε ακριβώς? ρώτησα ενώ από μέσα μου ευχόμουν να μην πει για εκείνο το θέμα με τις βρισιές.

-Σαν τι να πούμε? Το μόνο που ήθελα ήταν να σε πάω κάπου αλλά σαν έκπληξη. Και εσύ άρχισες να με βρίζεις λες και ήθελα να σε σκοτώσω. Που σχεδόν και αυτό είπες, εξήγησε και απέφυγα να τον κοιτάξω.

-Ωραία και τι

-Γιατί άρχισες να λες ότι είπες? με διέκοψε, ρωτώντας με αυτό που δεν ήθελα να απαντήσω.

Τώρα τι να του πω?

Αν του πω την αλήθεια δεν θα με πιστέψει.

Άλλωστε η αλήθεια είναι τελείως παράξενη.

Απλά μου την βάρεσε και άρχισα να τον βρίζω?

Τι να του πω?

-Εμμμ εγώ, ξεκίνησα να λέω αλλά σταμάτησα.

-Με δικά σου λόγια, είπε και βολεύτηκε στο καναπεδακι του δωματίου.

-Εεεε... Δε-Δεν ξέρω, είπα διστακτικά και κοίταξα τα χέρια μου.

-Τι εννοείς δεν ξέρεις? Άρχισες να παραλογίζεσαι και δεν ξέρεις τον λογο?  ρώτησε συνοφρυωμενος και εγώ κούνησα το κεφάλι μου θετικά. Μάλιστα... Και θες δηλαδή να σε πιστέψω? ρώτησε ειρωνικά.

-Μα αυτή είναι η Αλήθεια! είπα σηκώνοντας το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.

-Αυτή είναι η Αλήθεια? Ότι δεν ξέρεις? Και άμα δεν ξέρεις αυτό τότε τι στο διάολο ξέρεις ρε Ιωάννα? σχεδόν φώναξε εκνευρισμένος.