Κεφάλαιο 67.

6.1K 580 54
                                    

***

Είχα ξαπλώσει εδώ και καμία ώρα και απλά κοιτούσα το ταβάνι και σκεφτόμουν διάφορα.

Χτύπησε το κουδούνι αλλά δεν έκανα καμία κίνηση να σηκωθώ από το κρεβάτι Γιατί ήξερα πως ο Ανέστης είναι στο σαλόνι.

Ακούστηκαν βήματα στην σκάλα και σε δευτερόλεπτα η πόρτα του δωματίου μου χτύπησε.

-Περάστε, είπα δυνατά για να με ακούσει το άτομο που ήταν πίσω από την πόρτα.

-Εμ Γεια, ακούστηκε η διστακτική φωνή της Χριστίνας που μόλις είχε μπει στο δωμάτιο κάνοντας με να ανακαθισω στο κρεβάτι και να την κοιτάξω.

-Γεια, απάντησα και εγώ διστακτικά.

-Εεε ενοχλώ? Άμα είναι να φύγω...

-Όχι όχι... Κάτσε, είπα και της έδειξα τον χώρο που είχα κάνει στο κρεβάτι.

Κάθισε αργά δίπλα μου και κοίταξε τα μπλεγμένα χέρια της.

-Νιώθω άσχημα, ψέλλισε βουρκωμένη έπειτα από λίγα λεπτά που είχε πέσει σιωπή και με κοίταξε στα μάτια.

-Γιατί? ρώτησα δίχως να καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάει.

-Γιατί... Τα είχα με το αγόρι σου πίσω από την πλάτη σου. Έκανα κάτι τόσο απαίσιο στην ίδια μου την αδερφή, δήλωσε και ένα δάκρυ έτρεξε στο μάγουλο της.

-Χριστίνα τι λες?! Εγώ έκανα κάτι απαίσιο σε εσένα! Σε παράτησα για την Άντα, σε ξέχασα τελείως και στο τέλος τα έφτιαξα και με αυτόν που γουσταρες, αποκρίθηκα εγώ και ξεκίνησα και εγώ να βουρκωνω.

-Όχι όχι! αρνήθηκε. Αν είχα προσπαθήσει λίγο παραπάνω, αν σου είχα πει τι ένιωθα δεν θα είχαν γίνει όλα Αυτά! πρόσθεσε και ξεκίνησε να κλαίει κανονικά.

-Χριστίνα σε παρακαλώ σταματα!

-Πως? Και εσύ πως μπορείς να μην με μισείς για αυτό που σου έκανα?!

-Γιατί δεν φταις εσύ! Εγώ έφτιαγα, δεν έπρεπε να σε κάνω πέρα!

Πλέον και οι δύο κλαιγαμε.

Εκείνη έπεσε στην αγκαλιά μου και οι λυγμοί της άρχισαν να ακούγονται ακόμα πιο δυνατά.

-Αν θέλεις... Μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά... Και να ξανά γίνουμε οι τρεις κολλητές, πρότεινα έπειτα από λίγο και την έβγαλα από την αγκαλιά μου για να την κοιτάξω. Και αυτή την φορά δεν θα δίνω περισσότερη σημασία στην Άντα. Θα είμαι εκεί και για τις δύο όποτε χρειαστείτε. Θέλεις? συνέχισα και εκείνη χαμογέλασε και σκούπισε τα δάκρυα της.

Make her happy againOnde histórias criam vida. Descubra agora