Make her happy again

Κεφάλαιο 63.

***

Προχθές έγινε η κηδεία του πατέρα του Μάριου.

Από όσο έμαθα πήγαν μόνο εκείνος, η μητέρα του και μερικοί κοντινοί του συγγενείς που είχαν κόψει επαφές με τον Μάριο.

Από τότε μέχρι και σήμερα είναι πολύ αναστατωμενος.

Κλείνεται στο δωμάτιο του και δεν βγαίνει παρά μόνο για νερό και τουαλέτα.

Και έχει φάει ελάχιστα.

Μου θυμίζει εμένα... Για μέρες κλεισμένη μέσα στο δωμάτιο μου να κλαίω και να μην κατεβάζω μπουκιά μετά την κηδεία της μητέρας μου.

Και παρ'όλο που τότε ήθελα την ησυχία μου τώρα δεν θέλω να αφήσω τον Μάριο μόνο.

Θέλω να είμαι συνέχεια μαζί του.

Ο λόγος που δεν το κάνω δεν είναι Γιατί κατανοώ ότι θέλει να μείνει μόνος του. Αλλά και γιατί ντρέπομαι να πάω.

Και ακόμα πιο πολύ ντρέπομαι που νιώθω ένα είδος ανακούφισης που θέλει να μείνει μόνος του και δεν χρειάζεται να τον αποφύγω εγώ.

Η σειρά που έβλεπα δεν είχε καθόλου ενδιαφέρον έτσι έκλεισα την τηλεόραση και πήγα να σηκωθώ από τον καναπέ όταν τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες.

Ωχ.

Ιωάννα μιλα.

Πες κάτι.

Το τελευταίο πράγμα που του χρειάζεται είναι να τον αποφεύγεις.

-Έγινε Κάτι? ρώτησα γρήγορα και γύρισε το βλέμμα του πάνω μου.

-Όχι, απάντησε με βραχνιασμενη φωνή και μπήκε στην κουζίνα.

Ωωω Ιωάννα έλα τώρα! Σε χρειάζεται πήγαινε πιαστου την κουβέντα!

Σηκώθηκα και τον ακολούθησα μέχρι την κουζίνα.

- Θα βγεις καθόλου Σήμερα? ρώτησα και στάθηκα στον πάγκο δίπλα του καθώς εκείνος έπινε νερό.

-Μπα. Δεν έχω όρεξη, είπε ατονα και την ώρα που έφευγε χτύπησε το κουδούνι.

Πήγα να ανοίξω την πόρτα και εκείνος στάθηκε πίσω μου για να δει ποιος είναι.

-Τι κάνεις εσύ εδώ? ρώτησα έκπληκτη μόλις άνοιξα την πόρτα.

Ήταν σε άθλια κατάσταση, τα μαλλιά της ήταν κάπως ανακατεμένα, το πρόσωπο της κόκκινο και τα μάτια της Επίσης κόκκινα από το κλάμα και την αϋπνία.

Εκείνη έπεσε στην αγκαλιά μου και ξέσπασε σε λυγμούς καθώς εγώ παρατηρησα πως κρατούσε ένα DVD Στο χέρι της.