Make her happy again

Κεφάλαιο 61.

-Περίμενε... Ο πατέρας σου Που ήταν τόσο καιρό? ρώτησα και απέφυγε να με κοιτάξει.

-Στην φυλακή...

Άλλη κεραμίδα.

-Γιατί? Πως? Δεν καταλαβαίνω τίποτα, αναφώνησα και ξεφυσιξα.

-Ήταν έμπορος ναρκωτικών. Εγώ και η μαμά δεν το ξέραμε. Μια μέρα του είπε η μητέρα μου να πάει στο σούπερ μάρκετ για αλεύρι και κάτι αλλά πράγματα και εκείνος κάτι θα έκανε με μια παραγγελία, δεν κατάλαβα ακριβώς τι αλλά παραλιγο να τον πιάσουν. Το ναρκωτικό που είχε μαζί του έμοιαζε με αλεύρι οπότε άδειασε όλο το αλεύρι κάπου και το αντικατέστησε με το ναρκωτικό. Πέρασε από τον έλεγχο, ήταν και οι αστυνόμοι ηλίθιοι και δεν κοίταξαν τις σακούλες του σούπερ μάρκετ και τον άφησαν να φύγει. Γύρισε σπίτι και πριν προλάβει αυτός να κάνει τίποτα η μάνα μου πήρε το κουτί του αλευριού και έβαλε το περιεχόμενο και κιμά για κεφτεδάκια. Δεν έχω ιδέα πως πήραν κανονική μορφή το μόνο που θυμάμαι ήταν αυτή η περίεργη γεύση που είχαν. Και παρ'όλο που εκείνος είχε δει τι είχε ρίξει η μητέρα μου άθελά της στο φαγητό με άφησε να το φάω. Έτρωγα ναρκωτικά Ιωάννα! Ναρκωτικά! 10 χρόνων παιδί! Το απόγευμα της ιδέας μέρας ήρθαν αστυνομικοί στο σπίτι. Ο διοικητής τους τους είχε πει ότι έπρεπε να ψάξουν και τις τσάντες έτσι ήρθαν σπίτι να ελέγξουν. Δεν ξέρω αν σκέφτηκαν καν ότι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ξεφορτωθεί τις ουσίες απλά εμφανίστηκαν και απαίτησαν να ελέγξουν τα ψώνια που είχαν γίνει εκείνη την μέρα. Η μαμά ήταν στην κουζίνα όλη την ώρα και δεν μπορούσε αυτός να πάρει το κουτί και να το εξαφανίσει. Το πήραν, το έλεγξαν έγινε πιστοποίηση της ουσίας και τον συνέλαβαν. Όταν η μάνα μου συνειδητοποίησε ότι μόλις πριν λίγες ώρες είχα φάει ναρκωτικά παραλιγο να πάθει κρίση. Ήταν νομίζω κάποια νηστεία τότε και μόνο εγώ έτρωγα κρέας Επειδή ήμουν στην ανάπτυξη αλλά Ναι... Ένα 10χρονο παιδί έφαγε ναρκωτικά εξαιτίας του πατέρα του. Πήγα και σε κέντρο αποτοξίνωσης. Όλοι με κοιτούσαν σαν να ήμουν εξωγήινος, τόσο μικρός σε ένα τέτοιο κέντρο προφανώς ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Φυσικά και δεν τον συγχώρεσα μέχρι σήμερα αλλά... Εκείνος ουσιαστικά με δημιούργησε και η τελευταία φορά που τον είδα ήταν όταν τον έπαιρναν από το σπίτι με χειροπέδες περασμένες στα χέρια του! Και μετά από σχεδόν 9 χρόνια κάλεσαν την Μάνα μου από την αστυνομία και της είπαν ότι αυτοκτόνησε μέσα στο κελί του αφήνοντας πίσω ένα γράμμα που έλεγε μόνο ένα συγγνώμη. Το καταλαβαίνεις?! Μόνο ένα γαμημένο συγγνώμη. Τι να την κάνω μια λέξη όσο θυμάμαι πως 10 χρόνων και ήξερα πως γίνεται αποτοξίνωση από ναρκωτικά? Τι να την κάνω όταν θυμάμαι τον πατέρα μου να οδηγείται σε Τμήμα?