Make her happy again

Κεφάλαιο 36.

Βάλτε το τραγούδι να παίζει 👆

(The Piano 1993)

***

2η εβδομάδα που κάθομαι μέσα στο σπίτι και δεν έχω μιλήσει σε κανέναν παραπάνω από τα τυπικά.

Η Άντα με έχει πάρει κανα δύο φορές τηλέφωνο αλλά δεν το σηκώνω.

Έχω βαρεθεί να την ρωτάω και εκείνη να μου λέει οτι δεν θέλει να το συζητήσει.

Μου δείχνει οτι δεν με εμπιστεύεται και ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν αυτό το καιρό!

Ο πατέρας μου τα κλασικά, ούτε που έχει καταλάβει πως κάτι τρέχει με εμένα...

Και ο Μάριος ασχολείται ακόμα με την Κωνσταντίνα.

Αν και κάνα δυο φορές που τρώγαμε βραδινό πριν φύγει για να πάει σπίτι της και εκείνη τον παίρνει τηλέφωνο εκείνος φαίνεται να νευριάζει.

Δεν καταλαβαίνω τι παίζει αλλά δεν με ενδιαφέρει πλέον και πολύ.

Βαρέθηκα.

Βαρέθηκα, το σπίτι, τη Σχολή, την συμπεριφορά των άλλων απέναντι μου, βαρέθηκα την ίδια μου τη ζωή.

Και φαντάσου... Πριν λίγα χρόνια η ζωή μου ήταν ο χορός.

Και τον έχω παρατήσει τελείως...

Από μικρή ήθελα να σπουδάσω χορό και έπειτα να παίρνω μέρος σε αγώνες και μόλις πάρω επαίνους και πτυχία να διδάξω σε μια Σχολή χορού σε μικρότερα παιδιά.

Όμως δεν ξέρω αν θέλω να κάνω τίποτα πλέον..

Το μόνο που θέλω να είναι να σταματήσω να πονάω.

Δεν αντέχεται αυτός ο πόνος του να σου δείχνουν όλοι πως σε έχουν γραμμένη.

Και αναρωτιέμαι τι έχω κάνει για να τα ζω όλα αυτά..

Λένε πως ότι δίνεις στη ζωή αυτό παίρνεις.

Ε εγώ τι κακό έδωσα και μου έχει γυρίσει έτσι?

Γιατί απλά δεν προλάβαινα να πεθάνω εκείνη την μερα?

Θα είχα γλυτώσει τόσα πολλά τώρα..

Η μαμά μου όταν ήμουν μικρή και ήθελε να με γραψει σε Σχολή χορού ενώ δεν ήθελα (Ναι το ξέρω ειρωνεια) μου έλεγε πως αν είμαι στεναχωρημένη θα μπορώ να βαζω μουσική στο Ραδιόφωνο και να χορεύω. Έτσι θα ξεσπούσα και θα ένιωθα πιο απελευθερωμένη Από τις στεναχώριες μου.

Αλήθεια λέω πάντως ότι στην αρχή δεν ήθελα να πάω χορό.

Ήμουν γύρω στα 7 μικρό κοριτσάκι και θυμάμαι την μαμά να έρχεται για να μου προτείνει κάτι.