Υπάρχει κάτι που δεν θα υποψιαστείτε ότι θα βάλω στο κεφάλαιο?:(
-Τι κάνεις εσύ εδώ? ρώτησα άναυδη το άτομο που βρισκόταν μπροστά μου.
-Ήθελα να μιλήσουμε. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα, είπε και προσπάθησε να με πλησιάσει αλλά απομακρύνθηκα.
-Να πούμε τι? Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε, επέμεινα και πήγα να κλείσω την πόρτα αλλά ο ίδιος με σταμάτησε.
-Ιωάννα ξέρεις πολύ καλά ότι υπάρχει ένα θέμα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε και μάλιστα πολύ σημαντικό, επισήμανε ήρεμος και εγώ τον κοίταξα εκνευρισμένη.
-Ιωάννα ποιος Είναι? ρώτησε ο Μάριος και σε δευτερόλεπτα βρέθηκε πίσω μου.
Κοίταξε μια το άτομο έξω από την πόρτα και μια εμένα περιμένοντας μια απάντηση.
-Αυτός... Είναι ο πατέρας της Χριστίνας, είπα κοιτώντας τον Γρηγόρη εχθρικά.
-Και δικός σου πατέρας, με συμπλήρωσε και σήκωσα το φρύδι μου.
-Λίγο αργά δεν την θυμήθηκες αυτή την πληροφορία? ρώτησα ειρωνικά και εκείνος έδειξε να ενοχλείται παρ'όλο που δεν είπε τίποτα.
-Μπορώ να περάσω? ρώτησε αλλά εγώ συνέχισα να τον κοιτάζω εχθρικά.
-Όχι, απάντησα απότομα και ένιωσα το χέρι του Μάριου στο μπράτσο μου.
-Περάστε κύριε. Μόνο συγχωρέστε μας για λίγο, πρέπει να πω στην Ιωάννα κάτι σημαντικό, πετάχτηκε και με τράβηξε μέχρι τον επάνω όροφο ενώ άκουσα την εξώπορτα να κλείνει.
-Τι κάνεις ρε γαμωτο?! Γιατί τον άφησες να μπει μέσα στο σπίτι? τον ρώτησα εκνευρισμένη μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο μου.
-Να σου μιλήσει θέλει ο άνθρωπος Όχι να σε φάει! επισήμανε και εγώ ρολλαρα τα μάτια μου.
-Δεν θέλω να τον ακούσω. Να ξεκουμπιστει από εδώ μέσα. Δεν τον Θέλω! τόνισα τα λόγια μου και εκείνος με κοίταξε απογοητευμένος.
-Δεν καταλαβαίνεις. Ιωάννα αν δεν του δώσεις μια ευκαιρία θα έρθει η ώρα που θα το μετανιώσεις, είπε με πίκρα στην φωνή του και το κοίταξα περίεργη.
-Γιατί να το μετανιώσω? ρώτησα χωρίς να έχω τύψεις που θέλω να διώξω τον ίδιο μου τον "πατέρα" από το σπίτι μου.
-Ιωάννα ο πατέρας μου πέθανε και εγώ δεν τον επισκέφτηκα ποτέ. Είχα να τον δω 9 χρόνια και δεν ξέρεις πόσο μετάνιωσα που δεν το έκανα ποτέ. Ποσό μετάνιωσα που δεν του επέτρεψα να μου ζητήσει ένα συγγνώμη, είπε κουρασμένος και κάθισε στο κρεβάτι.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Make her happy again
Ficção AdolescenteΚαθώς έτρεχα κοίταξα πίσω μου για να δω αν με ακολουθεί κανεις αλλά μέσα στη θολούρα των δακρύων δεν μπορούσα να διακρίνω καθαρά. Έπεσα πάνω σε κάτι σκληρό και κατάλαβα ότι ήταν άνθρωπος Αφού πέρασε τα χέρια του γύρω μου και με κράτησε σφικτά στην...