Make her happy again

Κεφάλαιο 55.

(Anne Marie-Friends)

-Μα δεν γίνεται να είμαι ερωτευμένη με τον Μάριο... Είναι κάτι σαν κολλητός μου..., ψέλλισα.

Δεν μπορώ να το πιστέψω...

Εγώ να θέλω τον Μάριο? Πριν μερικά χρόνια δεν ήθελα ούτε να τον βλέπω μπροστά μου...

-Συνδύασε το βρε αγάπη μου... Είστε συνέχεια μαζί, σου φέρεται με τον καλύτερο τρόπο... Είστε κατά κάποιο τρόπο τα ετερόνυμα που όλοι λένε ότι έλκονται, εξήγησε η Άντα με απαλή φωνή.

-Καταρχάς για να είμαστε ετερόνυμα πρέπει να τσακωνόμαστε και να διαφωνούμε σε όλα όπως κανεις εσύ με τον Αχιλλέα, είπα με σηκωμένο φρύδι και εκεί ξεφυσιξε.

-Πρώτον δεν μιλάμε για μένα και τον Αχιλλέα, μιλάμε για σένα και τον Μάριο... Και δεύτερον Επειδή είστε υποχωρητικοι δεν σημαίνει ότι δεν είστε αντίθετοι σαν χαρακτήρες...

-Και πώς είναι τόσο σίγουρο ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του? Μπορεί απλά να παθαίνω μια κρίση και να μου αρέσει...

Προσπαθώ απελπισμένα να βρω μια δικαιολογία... Δεν μπορεί, δεν γίνεται να είμαι ερωτευμένη μαζί του...

-Άμα απλά σου αρεσε δεν θα ένιωθες όπως μου είπες ότι ένιωσες όταν σε φίλησε... Και αν αυτό δεν σου φτάνει σαν επιχείρημα για να σε πεισει, θυμήσου πως ένιωθες με τον Πάνο.

Την κοίταξα σκεπτικη.

Δεν λέω το αντίθετο, ήμουν ερωτευμένη με τον Πάνο αλλά δεν ήθελα να ξυσω "παλιές πληγές"...

Παρ' όλα αυτά έχει δίκιο... Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα είχα και όταν πρωτοφιληθηκα με τον Πάνο...

-Εντάξει έχεις δίκιο, ακριβώς έτσι είχα νιώσει και τότε... Αλλά ας μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα... Δεν είμαστε ακόμα καθόλου σίγουρες, είπα κλείνοντας το θέμα...

***

Δεν έχω όρεξη για τίποτα...

Όλη την ώρα σκέφτομαι ότι είπαμε με την Άντα...

Δεν θέλω να το παραδεχτώ αλλά έχει δίκιο... Νομίζω έχω αρχίσει να έχω συναισθήματα για τον Μάριο...

Μα πως θα μπορούσε να δουλέψει κάτι μεταξύ μας?

Πρώτον οι γονείς μας τα έχουν και δεύτερο και σημαντικότερο εκείνος δεν θα γυρνούσε ποτέ να με κοιτάξει με αυτόν τον τρόπο...

Προφανώς και δεν είμαι σίγουρη για αυτό αλλά και πάλι.

Ο πατέρας μου, η Αναστασία πως θα αντιδράσουν?