Make her happy again

Κεφάλαιο 108.

***

Ιωάννας pov

Ήμουν στο λεωφορείο με την Χριστίνα και πηγαίναμε στην Σχολή.

Είχαμε συμφωνήσει να μιλήσουμε με την Άντα, να ακούσουμε τι έχει να μας πει και μετά να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.

Κατεβήκαμε στην στάση μας και μόλις μπήκαμε στην είσοδο της Σχολής το μάτι μου έπεσε κατευθείαν επάνω στην κολλητή μου, που καθόταν μαζεμένη και σκεπτικη σε ένα παγκάκι, κοιτώντας το κενό.

Κοιταχτήκαμε με την Χριστίνα και έπειτα ξανά κοιτάξαμε και οι δύο την Άντα.

-Παμε να της μιλήσουμε? ρώτησε η Χριστίνα και έγνεψα θετικά.

Κατευθυνθήκαμε προς το μέρος της και μόλις φτάσαμε στο παγκάκι, δίπλα της, σήκωσε το βλέμμα της και μας κοίταξε.

Ξεροβηξε και κάθισε κανονικά στο παγκάκι παίρνοντας τη ματιά της από πάνω μας.

-Γεια, είπε διστακτικά και εμείς καθίσαμε στο παγκάκι.

-Γεια, είπαμε ψυχρά εγώ και η Χριστίνα.

Το ξέρω ότι συμφωνήσαμε να ακούσουμε τι έχει να μας πει αλλά μου βγαίνει αυθόρμητα...

-Κορίτσια εγώ απλά..., ξεκίνησε να λέει μα στο τέλος σταμάτησε.

-Τι? ρώτησα εγώ και εκείνη ξεφυσιξε.

-Δεν ήθελα να χαλάσει η παρέα... Το ήξερα και ακόμα το ξέρω ότι κάποια στιγμή εγώ με τον Αχιλλέα θα χωρίσουμε, λόγω καυγαδων και δεν ήθελα να αναγκαστείτε να διαλέξετε πλευρά. Ή ακόμα χειρότερα να μας απομακρύνατε. Δεν ήθελα να σας χάσω. Οι τσακωμοί μας θα μας βγάλουν εκτός ορίων και δεν θα μας αντέξετε για πολύ...

-Αρχικά, σταματα να μιλάς με σιγουριά... Μπορεί να ξεπεράσετε τα εμπόδια και να είστε μαζί για πολύ καιρό. Και γιατί να σας κάνουμε πέρα? Απλά θα βρίσκαμε έναν τρόπο να μην βρίσκεστε στον ίδιο χώρο, πρότεινε η Χριστίνα.

-Αυτο ακριβώς λέω και εγώ... Θα έπρεπε να βγαίνετε ή με εμένα ή με εκείνον... Όχι όλοι μαζί... Αν δεν το ξέρατε, όταν θα ερχόταν εκείνη η ώρα θα είχαμε περισσότερη αυτοσυγκράτηση και δεν θα κάναμε χαμό μπροστά σας.

-Ρε Άντα μην σκέφτεσαι έτσι... Είναι σαν να μην έχεις εμπιστοσύνη στην σχέση σου, είπα εγώ και χαμήλωσε τα μάτια της.

-Μα δεν την εμπιστεύομαι... Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κάτι που φαίνεται πως είναι ετοιμόρροπο. Όλη την ώρα βρίσκουμε αφορμή και τσακωνόμαστε.