Make her happy again

Κεφάλαιο 54.

(Robin Schulz- Sun goes down)

-Γιατί το έκανες Αυτό? ρώτησα κάπως ψιθυριστά, προσπαθώντας να βρω την ανάσα μου.

-Μην μιλήσεις για λίγο... Ότι και να πω, είπε και με κοίταξε με νόημα.

-Ποια είναι Αυτή? ρώτησε μια κοπέλα και στάθηκε μπροστά μας με σταυρωμένα χέρια.

-Τι θες εσύ εδώ? την ρώτησε ο Μάριος και με σήκωσε από πάνω του.

-Σε ακολούθησα! Είδα την φωτογραφία στο ινσταγκραμ σου. Λέγε λοιπόν ποια είναι Αυτή? ρώτησε νευριασμενη η κοπέλα.

-Η κοπέλα μου είναι, απάντησε ο Μάριος σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα τον κόσμο.

Τι Είμαι?

-Εγώ είμαι η κοπέλα Σου! τσιριξε η άγνωστη για μένα κοπέλα.

Παναγία μου τι φωνή ήταν Αυτή?!

-Κωνσταντίνα σου τό ξεκαθάρισα ήδη! Δεν, άρχισε να μιλάει αλλά τον διέκοψε η τσιριδα της.

-Ξέρεις Κάτι? Χωρίζουμε! του φώναξε μέσα στα μούτρα και αφού του έριξε μια μικρή μπουνιά στο στέρνο γύρισε και έφυγε.

Ώστε αυτή ήταν η περιβόητη Κωνσταντίνα?

Χειρότερη δεν μπορούσε να βρει?!

-Σορρυ για όλο αυτό... Αλλά μόλις την είδα ήταν το μόνο που μου ήρθε στο μυαλό για να την ξεφορτωθώ μια και καλή, απολογήθηκε σε εμένα ο Μάριος για αυτό που έκανε πριν.

Ένιωσα τόση θλίψη μέσα μου μόλις μου είπε ότι το έκανε για να την ξεφορτωθεί αλλά προσπάθησα να μην το δείξω.

-Καταλαβαίνω... Ούτως ή άλλως δεν έγινε κάτι, είπα παίζοντας το χαλαρή.

Δεν ήμουν.

Ένιωθα θυμό, ζήλεια,θλίψη, στεναχώρια, όλα αυτά μαζί.

Και δεν μπορούσα να καταλάβω το Γιατί.

Γιατί με πείραξε τόσο?

Γιατί όταν με φίλησε ένιωσα υπέροχα?

Τι έχω πάθει?

Εκείνη την στιγμή ήρθαν η Άντα και ο Αχιλλέας με τους καφέδες μας.

-Ευχαριστώ, είπα στην Άντα που έτεινε το χέρι της με τον καφέ μου προς εμένα.

-Γιατί αργήσατε τόσο ρε? ρώτησε ο Μάριος τον κολλητό του αποφεύγοντας να αναφέρει τίποτα για ότι προηγήθηκε πριν από λίγο.

-Είχε μεγάλη ουρά ρε μαλακα... Και ήταν και ένας από μπροστά που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τις παραγγελίες... Μου επρηξαν τα αρχιδια να πούμε! είπε  ο Αχιλλέας και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του.