Make her happy again

Κεφάλαιο 48.

(Melanie Martinez-Pacify her)

***

Τελικά το βράδυ πέρασε νερό μιας και ο ύπνος μας πήρε αμέσως.

Ξυπνήσαμε το πρωί αγκαλιά με τον Μάριο (Φυσικά και όταν τον πρωτοείδα τρόμαξα μετά θυμήθηκα τι έγινε) και σηκωθήκαμε για να ετοιμαστούμε.

Πήραμε όσα πράγματα είχαμε αφήσει για τελευταία στιγμή και έπειτα από λίγο ήρθαν ο Αχιλλέας με την Άντα για Να φύγουμε όλοι μαζί με το αμάξι του Μάριου.

- Να προσέχετε Έτσι! μας είπε η Αναστασία καθώς φιλούσε τον γιο της.

-Ναι μαμά ηρέμησε, είπε βαριεστημένα.

Μην κάνεις έτσι κύριος...

Ο πατέρας μου δεν ξύπνησε καν για να με χαιρετήσει και εσύ γκρινιάζεις που σου δείχνει η μάνα σου ότι ενδιαφέρεται...

-Γεια σου Αναστασία, της είπα και φιληθηκαμε σταυρωτά.

Στο αμάξι μπήκαμε πίσω εμείς τα κορίτσια και στα μπροστινά καθίσματα τα αγόρια.

-Γιατί είπαμε πάμε με πλοίο? Με το αεροπλάνο θα φτάναμε σε πολύ λιγότερη ώρα! παραπονέθηκε η Άντα λίγη ώρα αφότου ξεκινήσαμε.

-Γιατί θέλουμε να πάρουμε και το αμάξι μαζί μας... Θα έπρεπε να νοικιάσουμε εκεί άμα πηγαίναμε με το αεροπλάνο, εξήγησε ο Μάριος κοιτώντας μας στιγμιαία από τον καθρέφτη.

-Καλά μωρέ σιγα... Θα κοιμηθούμε και δεν θα καταλάβουμε για πότε πέρασε η ώρα, είπε ο Αχιλλέας ανασηκωνοντας τους ώμους του.

-Να λες πάλι καλά που θα είμαστε αναπαυτικά, και δεν θα ξεμεινουμε σε κάτι καρέκλες, πετάχτηκα εγώ και η κολλητή μου με κοίταξε φρικαρισμενη.

-Ούτε να το σκέφτομαι δεν Θέλω! είπε με αστείο τρόπο κάνοντας μας όλους να γελάσουμε.

***

Επιβιβαστηκαμε Στο πλοίο και πήγε ο καθένας μας στην καμπίνα του.

Για μια στιγμή είπα να ξαπλώσω για να κοιμηθώ αλλά το προηγούμενο βράδυ είχα κοιμηθεί τόσο ήρεμα που ήμουν γεμάτη ενέργεια τώρα...

Αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω, αφού οι άλλοι πήγαν να κοιμηθούν σαν μωρά, είναι να κάνω καμία βόλτα στο πλοίο.

Βγήκα έξω και πήγα στην πρύμνη του πλοίου.

Πλησίασα τα κάγκελα και κοίταζα πως σχιζοταν η θάλασσα όσο περνούσαμε αλλά και τον αφρό που δημιουργοταν...