Make her happy again

Κεφάλαιο 47.

(Rag'n'bone-Human)

***

Άντας pov

Ανησυχώ για την Ιωάννα...

Δεν ξέρω γιατί στα ξαφνικά άρχισε πάλι να θυμάται ότι έγινε...

Φοβάμαι μήπως πέσει πάλι η ψυχολογία της στα πατώματα και σίγουρα δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο στην κολλητή μου.

Ακόμα και να τα έβρισκε με την Χριστίνα θα το έχει βάρος στην συνείδηση της για όλη της την ζωή...

Και για αυτό έχω και εγώ μέρος ευθύνης.

Άμα δεν είχα μπλεχτεί στην παρέα τους τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί και εκείνη τώρα θα ήταν μια χαρά...

Φυσικά και δεν σκέφτομαι πως θα σταματήσω να κάνω παρέα μαζί της, είναι εκείνη που μου στάθηκε σε όλα άλλωστε, δεν πρόκειται να την παρατησω τώρα.

Αλλά νιώθω ανίκανη.

Εχθές που την είδα έτσι στο δωμάτιο της το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να της πάω ένα ηρεμιστικό για να κοιμηθεί.

Ίσως έπρεπε να της δώσω και ένα αντικαταθλιπτικό από αυτά που της είχε δώσει ο γιατρός όταν είχε βγει από το νοσοκομείο.

Από όσο θυμάμαι δεν είχε πάρει ποτέ, δεν ήθελε...

Αυτό ήταν το κουτί που βρήκα χθες...

Έκλεισα την βαλίτσα για αύριο και κάθισα στο κρεβάτι μου.

Σαμπουάν πήρα, αφρόλουτρο πήρα, κοντισιονερ πήρα, γενικά ότι έχει σχέση με καθαριότητα το έχω βάλει μέσα στην βαλίτσα.

Τον φόρτιση του κινητού θα τον βάλω αύριο μέσα στο τσαντάκι που θα πάρω μαζί...

Κοιτώντας γύρω μου για να δω αν έχω ξεχάσει κάτι το μάτι μου έπεσε σε μια κορνίζα.

Σε αυτή την φωτογραφία είμασταν εγω και η Ιωάννα την ημέρα που αποφοιτησαμε από το Λύκειο...

Χωρίς δεύτερη σκέψη άρπαξα το κινητό μου και έφυγα από το σπίτι με σκοπό να πάω στο σπίτι της Ιωάννας.

Αύριο πάμε διακοπές και δεν πρόκειται να της επιτρέψω να έχει τέτοια ψυχολογία.

***

Ιωάννας pov

-Νόμιζα ότι είχα καταφέρει να σε κάνω καλύτερα, είπε ο Μάριος μετά από λίγη ώρα που είχε μπει στο δωμάτιο μου αλλά δεν είχαμε πει τίποτα.

-Είχες απλα... Όλο αυτό δεν ξεχνιέται τόσο εύκολα, είπα σιγανά κοιτώντας τα μπλεγμένα δάχτυλα των χεριών μου.