Make her happy again

Κεφάλαιο 66.

***

-Έλα να ξαπλώσουμε, είπε κάποια στιγμή ο Μάριος.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι και άνοιξε το χέρι του ώστε να ξαπλώσω και εγώ πάνω του.

Ακούμπησα το κεφάλι μου στον θώρακα του και έκλεισα τα μάτια μου απολαμβάνοντας τον ήχο της καρδιάς του που χτυπούσε σε κανονικούς ρυθμούς, σε αντίθεση με την δική μου που χτυπούσε σαν τρελή.

Το χέρι του βρέθηκε στα μαλλιά μου να τα χτενιζει απαλά κάνοντας με να χαλαρώσω.

Σιγά σιγά τα βλέφαρα μου άρχισαν να βαραίνουν μέχρι που όλα μαύρισαν.

***

-Ιωάννα... Ιωάννα... Ξύπνα, άκουσα μια σιγανή φωνή από πάνω μου και άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου.

Ο Μάριος που ήταν από πάνω μου πήρε τις τούφες που ήταν μπροστά στα μάτια μου και τις πέρασε πίσω από το αυτί μου για να μην με ενοχλούν.

-Τι ώρα Είναι? ρώτησα και τεντωθηκα ενώ ταυτόχρονα χασμουρηθηκα.

-Είναι περίπου εννιά και μισή. Σε σήκωσα για να πάμε να φάμε πρωινό μαζί με τον πατέρα σου και την μητέρα μου, είπε και σκεπτόμενη ότι έμαθα χθες στριφογυρισα τα μάτια μου.

-Δεν είναι πατέρας μου, αποκρίθηκα εκνευρισμένη και εκείνη με κοίταξε απογοητευμένος.

-Λυπάμαι για όλο αυτό, ψέλλισε.

-Και εγώ, μονολόγησα και κοίταξα το ταβάνι.

Μόλις ο Μάριος πήγε στο δωμάτιο του να ντυθεί σηκώθηκα και εγώ από το κρεβάτι και διάλεξα κάτι πρόχειρα ρούχα να βάλω.

Κατέβηκα στην κουζίνα και τον είδα να κάθεται στην κουζίνα και να μιλάει με την Αναστασία.

Μαλακα.

-Καλημέρα, είπε ευδιάθετη εκείνη.

-Μέρα, είπα ξερα και κάθισα στην πιο απομακρυσμένη καρέκλα από αυτόν.

-Πως κοιμήθηκες γλυκιά μου? ρώτησε χαμογελαστή η Αναστασία και εγώ πήρα απλά μια φρυγανιά χωρίς να κοιτάξω κανέναν από τους δύο.

-Καλά, είπα ξεκινώντας να βάζω μαρμελάδα φράουλα στην φρυγανιά μου.

-Καλημέρα, άκουσα τον Μάριο από πίσω μου και σε λίγα δευτερόλεπτα είχε κάτσει δίπλα μου.

-Καλημέρα, είπαν ταυτόχρονα η Αναστασία και ο Ανέστης.

Αρχίσαμε να τρώμε μέσα στην σιωπή.