Przemiana

#10

Minęło już kilka dni właśnie siedziałam w aucie Stefana i jechaliśmy do Nowego Yorku, byłam ciekawa czy spotkam swojego ojca kim on był, jak wygląda i jaki jest. Damon nie jechał z nami bo musiał coś załatwić w sumie to i dobrze bo atmosfera między nami jest dosyć napięta odkąd poruszyłam temat Eleny -Stefan ?-odwróciłam głowę do chłopaka -Tak ?-,-Ta cała historia jest jakaś dziwna, nadal nie rozumiem jak ,,ożyłeś" i co się stało z Caroline ?-mężczyzna się lekko spiął, nie patrzył na mnie -W sumie to sam niewiem, wiem, że po prostu obudziłem się na ziemi obok domu mojego i Damona on też był zdziwiony ale i szczęśliwy kiedy mnie zobaczył, a co do Caroline wiem, że wyjechała gdzieś z Alarickiem ( niewiem jak się jego imię dokładnie pisze) nie miałem czasu się z nią spotkać ponieważ niedawno ,,zmartwychwstałem " to było dokładnie tego dnia kiedy cię spotkałem -zapadła chwila ciszy nie rozumiałam wszystkiego -A Elena -,-Wyjechała -,-Tak po prostu ? Znaczy przepraszam że tak o to pytam ale skoro kochała Damona i w pewnym stopniu ciebie to... -,-Tak kochała wiem, że długo była z Damonem ale podobno potem coś w niej pękło i wyjechała -,-Czyli on został sam?-Stefan posmutniał i mocniej złapał za kierownice -Tak... Mało by brakowało a stracił by człowieczeństwo ale na szczęście wspierała go Bonnie -tylko kiwnęłam głową i reszta drogi minęła nam w ciszy.

Po kilku godzinach byliśmy już w hotelu gdzie spotkaliśmy Bonnie -Witajcie - przytuliłam się do niej a ona to odwzajemniła -Wszytko gra ?-,-Tak tak -,-Damon już jest.

Bonnie i Stefan poszli coś załatwić a ja zostałam z Damonem odkąd mnie zobaczył nawet na mnie nie spojrzał, usiadłam obok niego na sofie, a on nic sobie z tego nie zrobił po prostu dalej popijał whisky -Damon nie możesz mnie tak ignorować - nie odezwał się -Proszę cię... Dobrze nie powinnam była się pytać o tą dziewczynę przepraszam -spojrzał na mnie *jej nareszcie* -Będziesz już cicho ?- i odrazu odwrócił wzrok, oj widzę, że nie będzie to takie łatwe