Uzun Zaman Önce

Durumu Düzeltme... 22. BÖLÜM

MERHABA ARKADAŞLAR, EVET 22. BÖLÜME GELMİŞ BULUNUYORUZ :D

BU BÖLÜMÜ UMARIM SEVEREK OKURSUNUZ.

22. BÖLÜM

Dediklerini anlamam biraz zaman alsa da anlamıştım. Beni reddetmişti. İlişkimizi bitirme kararı almıştı. Bu içimde tuhaf hislere neden oldu.

Bunun anlamını yeni kavrarken, o gittikten sonra oturduğum koltuktan kalktım ve peşine düştüm. Kapıdan çıkarken hangi yöne gideceğini düşündüm. Bahçeye çıkmış olamazdı. Muhtemelen odasına gdiyordu.

Daha odasına girmiş olamazdı. Zaten girse bile umurumda değildi. Ne dedikodu çıkarsa çıksın, odasına girerdim. Gerekirse dedikoduyu çıkartanları öldürür, ağızlarını kapamalarını sağlardım. Yine ne yapıp edip onunla konuşurdum.

Neyse ki buna gerek kalmamıştı. Onu koridorda Rebekah ile koltuklardan birinde otururken bulmuştum. Elijah’ta onların bulunduğu koridorda bir ileri bir geri gidiyordu. Anlaşılan olanları öğrenmiş ne yapacağını düşünüyordu.

Sonunda kendime bir destekçi bulduğumu düşünerek Elijah’ın yanına gittim. ‘Elijah, sanırım sende birilerini pataklamak için uyanmasını bekliyorsun!’

Bunu söyler söylemez iki kızın öfkeli yüzleriyle karşılaştım. Sanki beni öldürmek ister gibi bakıyorlardı. Bu beni gülümsetti. Tabi bu gülümseme iki sarışının daha da sert bakmasına neden oldu.

Elijah beni umursamazcasına kızların yanına oturup bacak bacak üstüne attı ve ‘Senin aksine Niklaus, ben olayları şiddetten kaçarak çözme taraftarıyımdır.’dedi.

Ne yapsaydım yani? En iyi arkadaşımı kız kardeşim ile dudak dudağa basmıştım. Stefan’ı tebrik mi etseydim?

Ya da belki düğün tarihlerini kararlaştırıp, birlikte bir düğün tertipleyebilirdik. Eminim bu muhteşem bir şey olurdu(!)

‘Ne yapmamı bekliyorsun?’dediğimde ‘Olan oldu artık bu saatten sonra sana onu dövmeseydin dememin bir anlamı yok.’dedi, ciddi bir sesle. Rebekah başını onun omzuna koydu. Elijah’ta kız kardeşimizi biraz daha kendine çekerek bana karşı korumaya aldı. Harika! Şimdi tüm suçlu ben olmuştum! Gerçekten harika!

‘Söyleyecek bir şeyin yoksa müstakbel nişanlımla birkaç dakika konuşmama müsaade eder misiniz?’dedim en kibar sesimle. Caroline’ın bakışları hemen bana döndü ve başını olmaz anlamda salladı. Bende ona gülerek karşılık verdim. Benden kaçabileceğini sanıyorsa çok ama çok yanılıyordu.

‘Bunun iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum, Niklaus.’diye cevap verdi bana. ‘Kızlar bu gece çok yoruldular, odalarına gitseler herkes için daha iyi olacak.’

Sakin görünmeye çalışarak konuştum.‘Eminim birkaç dakika sor-’

‘Gerçekten gitsek iyi olacak.’Ama sözüm Rebekah tarafından kesilmişti. Kız dayanışması! Aa bir de ağabeyimin desteklerini unutmamak gerekti. Sevgilimle görüşme ve olanları düzeltme iznim bile yoktu.

Acaba bu sözlerin beni ne kadar sinirlendireceğini bilseler, işime karışırlar mıydı?

Sakin olmaya çalışarak ‘Size iyi geceler…’dedim ve topuklarımın üstünde dönerek geriye doğru ilerledim.

Odama gidince kendimi direk yatağa attım, ama sabaha kadar uyumayacağımı biliyordum. Nitekim öyle de oldu. Daha sarayda kimse uyanmamışken, hizmetçilerden bir kaçını yanıma çağırttım ve su hazırlamalarını istedim. Bende bu sırada çalışma odama geçerek bir iki mektuba cevap verdim. Hizmetçilerden biri kapıyı çalıp suyun hazır olduğunu söylediğinde benim için hazırlanan suya kendimi attım. Bu tüm gecenin yorgunluğunu silmese de hafifletmişti doğrusu.