PIĄTY ŻYWIOŁ (zakończona)

ROZDZIAŁ 78

ROZDZIAŁ

LXXVIII

-Co? - spytał zaskoczony Jack.

-Wyjedź ze mną. - powtórzyła Alex. - zwiedzimy Australię, Amerykę... Może zobaczymy Europę. Chyba już nic mnie tu nie trzyma. Potem ty wrócisz do brata, a ja do Miami. Taka mała przygoda.

-Żartujesz? - spytał, lecz mina dziewczyny była całkiem spokojna i opanowana. - Mówisz poważnie?

-Chociaż raz daj ponieść się chwili. Nie patrząc na jutro. Liczy się dziś. A to co jest przed nami, jest zdecydowanie przereklamowane. - odparła z uśmiechem.

-Zwariowałaś!

-Czemu? Mówię prawdę. Poco układać sobie plany na życie, skoro i tak wszystko się spieprzy. A przeszłość... Przeszłość ciągnie nas wstecz i nie pozwala być wolnymi. Żyjmy więc dzisiejszym dniem, chociaż przez chwilę nie myśląc o tym co będzie.

-Masz rację, ale...

-Zawsze jest jakieś ale. Przecież cię nie porwę, daje ci wybór. Pojedziesz ze mną w nieznane? - jej mina była spokojna jak nigdy. Jack przez dłuższą chwilę patrzył w jej oczy, aż odparł.

-A co mi tam. Raz się żyje. - Alex rzuciła się mu na szyję, a do pokoju wszedł Ben.

-A co tu tak wesoło? - spytał, a potem znów spoważniał i zajął się raną brunetki.

Było już dobrze popółnocy. Alex właśnie miała iść do babci. PodziękowałaBenowi i pożegnała się z nim przyjacielskim uściskiem. Staławłaśnie koło drzwi.

-Punkt 6.00 widzimy się w połowie drogi. Weźmiemy taksówkę. Nie bierz dużo ciuchów i pamiętaj o pieniądzach i dokumentach. - powiedziała cicho.

-Tylko mnie nie wystaw.- dodał Jack.

-Ty mnie też.

-Na pewno nie chcesz, żeby cie odprowadzić?

-Poradzę sobie. Lepiej idź się pakuj. Czeka nas ciężki dzień. - nachyliła się i pocałowała chłopaka w policzek.

-Dziękuję, ze pomagasz mi zapomnieć.

-Nie wiem o czym chcesz zapomnieć, ale cieszę się, ze mogę pomóc. I... - zawahał się. - ... dziękuję, że pomogłaś mi podjąć taką decyzje. Pierwszy raz zrobię coś tak szalonego. Chyba mi też tego potrzeba. - Alex uśmiechnęła się tylko.

-Do jutra Jack.

-Do jutra Alex.