PIĄTY ŻYWIOŁ (zakończona)

ROZDZIAŁ 10

ROZDZIAŁ

X

GdyAlex wieczorem wróciła do domu postanowiła, że musi powiedziećrodzinie. Było to dla nie ciężkie, ale poprosiła panią Smith,żeby przyszła do kuchni. Najpierw chciała powiedzieć jej samej.

-Alex, co chciałaś? - powiedziała uśmiechnięta mama Alex wchodząc do kuchni.

-Anna, ja... ja... ja...

-Od kiedy się jąkasz? - zaśmiała się pani Smith, a potem dodała z powagą - Co się stało?

-Nie bądź na mnie zła, ale chcę wyjechać do babci na ten rok szkolny. Chcę ją poznać i wiem że to właściwy wybór. A gdy wrócę wiem że będę już wszystko rozumieć i znów będziemy tą rodziną co dawniej.

-Dobrze. - powiedziała cicho pani Smith chociaż w jej głosie słychać było przygnębienie i prawdziwy, czysty smutek. Alex miała wrażenie, że mama zraz wykrzyczy jej w twarz jak małe bezradne dziecko, że wcale nie jest dobrze i że tak naprawdę to ma zostać, ale się tak nie stało. Patrzyły na siebie w milczeniu. - Wiem, że podjęłaś dobrą decyzję, nie ważne jak bardzo mnie to boli powinnaś wyjechać i wreszcie poznać całą prawdę. Od dziś koniec tajemnic.

WieczoremAlex poinformowała o tym resztę rodziny. Ed jedynie spoglądał naswoją żonę ze wzrokiem pełnym współczucia, a pani Smith niepodniosła wzroku nawet na chwilę, Siedziała otępiała, wpatrzonaw podłogę. Marcel nie przyjął tego tak łagodnie. Wybiegł zsalonu i usiadł na podeście przed domem. Alex wyszła byporozmawiać z nim na osobności. Wiedziała, że ciężko jej będziego przekonać.

-Ocean jest dzisiaj piękny. Delikatne fale turkusowej wody muskają złoty brzeg... - przerwała i spojrzała na brata. - Nie bądź na mnie zły. Muszę wyjechać.

-Nie musisz. Ty chcesz.

-Może i chcę. Chcę wiedzieć jak to wszystko wyglądało zanim mama zmarła.

-Mama nadal żyje. Przejrzyj na oczy. Tu masz rodzinę.

-Jesteś już duży. Nie oczekuję, że zrozumiesz, ale musisz zaakceptować mój wybór. - po tych słowach wstała i wróciła do domu. Nie rozmawiała już z nikim. Chwyciła swój zeszyt i narysowała w nim dzisiejszy ocean, a potem zasnęła głębokim snem.