အရံဇာတ္​​ေကာင္​၏လွည္​့ျဖားျခင္​း system

3.9

မ​ေန႔ညက ​Danny က လဲြလို႔ ေႁမြးျမႇီးထိုးခံရတဲ့လူ​ေတြရဲ႕ ဒဏ္​ရာက ျပည္​တည္​ကာ အနာရင္​းလာသည္​။ ထပ္​ၿပီး​ေတာ့ အဆိပ္​ျပင္​းအင္​းဆက္​​ေတြကိုက္​ခံရတာ​ေၾကာင္​့ အဖုအပိန္​႔​ေတြလည္​း ထြက္​​ေနသည္​။တစ္​ခ်ိဳ႕လူ​ေတြက အနာ​ေဟာင္​း​ေပၚ အနာသစ္​ထပ္​ျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ ၿပိဳင္​ပဲြကို ​ဆက္​ၿပီး ၿပိဳင္​ဖို႔အားမရွိၾက​ေပ။ လႈပ္​ရွားဖို႔​ေတာင္​ အားမရွိ​ေတာ့တဲ့လူ​ေတြက သစ္​ပင္​​ေျခ​ရင္​းမွာထိုင္​ကာ ဒီ​ေန႔ကိုရ​ေအာင္​ ​ေတာင္​့ခံၿပီး ​ေနာက္​မွယာဥ္​ပ်ံ​ေပၚမွာ ​ေဆးကုသခံ​ေတာ့မယ္​ဟု ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​။

Danny က ဒဏ္​ရာအျပင္​းထန္​ဆံုး ရထားတဲ့ Cove ဆီကို သြားသည္​။ " မင္​း​ေျခ​ေထာက္​က ​ေ​တာ္​​ေတာ္​ဆိုးတာပဲ။ မင္​း​ေတာင္​့ခံနိုင္​​ေသးလို႔လား။ ဆုရဖို႔အတြက္​နဲ႔ ​ေျခ​ေထာက္​ဆံုးရႈံးရမွာ မတန္​ပါဘူး။"

Cove ရဲ႕ မ်က္​နွာက တြန္​႔ရႈံ႕​ေနသည္​။ ယာဥ္​ပ်ံ​ေပၚသြားဖို႔အတြက္​ တစ္​​ေန႔နဲ႔ တစ္​ည​ေတာင္​ ​ေစာင္​့ရဦးမယ္​။ ​ေန႔ဘက္​က ကိစၥမရွိ​ေပမယ္​့ ညၾကရင္​ ​ေတာ္​​ေတာ္​ ဒုကၡ​ေရာက္​တယ္​။ မ​ေန႔ညက ခုန္​ၿပီး အင္​း​ဆက္​​ေတြကို ​ေျခာက္​လန္​႔​ေနရလို႔ ဒီမနက္​မွာ ​ေျခ​ေထာက္​ ဒဏ္​ရာပိုဆိုးသြားျခင္​းျဖစ္​သည္​။ဆုရဖို႔အတြက္​ ​ေျခ​ေထာက္​တစ္​ဖက္​​ေပးဆပ္​ရမယ္​ဆိုတာ ​ေတာ္​​ေတာ္​မတန္​ဘူး။​ေျခတုတပ္​တယ္​ဆိုတာလည္​း ​​ေစ်းႀကီးၿပီး ကိုယ္​့ရဲ႕ မူလ​ေျခ​ေထာက္​​ေလာက္​ အသံုးမဝင္​​ေပ။ ဒါ​ေပမဲ့လည္​း ဒီအ​ေျခအ​ေနထိ ​ေရာက္​လာၿပီးမွ ၿပိဳင္​ပဲြကို လက္​မ​ေလ်ာ့ခ်င္​ဘူး။

" မင္​း​ေျခ​ေထာက္​​ေရာ ဘယ္​လို​ေနလဲ။" Cove က Danny ကို သံသယရွိစြာ​ေမးသည္​။

" ​ေပ်ာက္​သြားၿပီ​ေလ။ လမ္​း​ေလ်ွာက္​ရတာ ဘာျပႆနာမွမျဖစ္​ဘူး။ ​ေျပးလို႔လည္​းရတယ္​။ ခုန္​လို႔လည္​းရတယ္​။" Danny က သူ႔​ေဘာင္​းဘီကို လိပ္​တင္​ကာ ​ေပ်ာက္​သြားတဲ့ ဒဏ္​ရာကို ျပသည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ဝမ္​းနည္​းတဲ့​ေလသံနဲ႔ "မင္​းတို႔မ​ေန႔က Milton ​ေဖာ္​​ေပးတဲ့ ​ေဆးကိုသာလိမ္​းရင္​ ဒီ​ေလာက္​ထိ အ​ေျခအ​ေနဆိုးမွာ မဟုတ္​ဘူး။ ကံဆိုးတာက"