Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve işte.. sarıyerdeki eve gelmişlerdi. bakınıyor alışmaya çalışıyorlardı. hala taşınmamışlardı. reddi miras yapılmıştı. banka eve el koymuş durumdaydı zaten. taşınmak için az bir vakitleri vardı. İçeriye giren demet soluk soluğaydı. -Naptınız abla? tuttunuz mu dediğim evi? -Tuttuk doruk tuttuk. eniştenin işinede yakın burası. iyi olcak. -Beliz nerede? -Babasıyla. -Abi üst kattaki sağdan ilk oda benim olsun ha? Mira ellerini birleştirip çenesinin altına koymuştu. -Benim için sorun yok. ablana sor, miran'a sor demire sor. -Yok canım bizim içinde sorun yok. nereyi isterse alsın. -Oleyyyy. -Ne demek ya ben istiyorum orayı Mira.! Miran ve mira didişiyorlardı. Diyar zaten hemen kabul etmişti. ama ikizlerdi bunlar didişmeden olur muydu :) -Çıkın yukarıya kura çekin ozaman. Doruk'un bulduğu çözümle mira ve miran yukarı çıkmışlardı.. eve alışmak zorundalardı. durumu kabul etmeliydiler. -Ne yapacağız abi? buraya yerleşebiliecek miyiz? -Yerleşeceğiz diyar. Okuluna biraz uzak ama? -Olsun biz demirle gideriz arabamız var abi. Doruk sakince dinledi diyarı. belkide artık akpil kullanmanın zamanı gelmişti. Eve döndüklerinde doruk evine uzun uzun baktı. artık burada bile olamayacaklardı. kardeşlerini evde bırakıp çıktı evden. çalışanlarına iş arıyordu. artık hizmetçi, bahçivan ve şoför çalıştıramayacklardı. bir tek süreyya hanım kalmıştı iş bulamadığı. ama bulacaktı. süreyya hanıma iyi bir yer bulmalıydı güvenli bir yer. o dorukun ve kardeşlerinin annesi gibiydi. arkadaşının yalısının önüne geldiğinde kapıyı arzu hanım açmıştı. -Buyrun ediz bey sizi bekliyor. Doruk edizin yanına geldiğinde edizle sıkı bir karşılaşma yaşamışlardıı. üniversiteden iyi bir arkadaşıydı. -ee süreyya hanım nerede? -Ben bir bakayım. hangi şartlar altında çalışacak. ona göre süreyya hanımıda getireceğim. -Merak etme doruk. burda ona iyi davranacağız. beni biliyorsun. -Seni biliyorumda, ablan için aynısını söyleyemiyorum. -Ablamda bir şey demez merak etme. -Bunun için sana güveniyorum. sen anlat şimdi şartları. Doruk buraya ders çalışmak için geldiği günlerde huzursuz olurdu Edizin ablası olduğunda. Ablası biraz çalışanlara üstten bakan biriydi. -Oğlum ne adamsın ya. işçilerini işten çıkarıyorsun ama hepsine işde buluyorsun. -Öyle olacaktı tabi. evlerine ekmek götürüyorlar. ortada bırakmazdım. Ediz dostunun omzunu güvenle sıktı. adam gibi adamdı doruk.. -Sevim abla çıktığından beri zorlanıyoruz. asıl işçimizdi. e süreyya ablayıda tanıyoruz sizden dolayı. e annemlerde tamam dediler. -hım..? -Yatılı kalacak. -Zaten yatılı olacak. kalacak başka bir yeri yok. torununa bakıyor hastanedeki. biliyorsun. -Biliyorum. akşam ondan sonra asla iş yaptırmayız. odasına gider yatar. -Ağır işleri kim yapacak? süreyya hanım yaşlı artık. -Zaten bir tek o olmayacak. daha çok idare edecek. hizmetilerin başında. kahvaltılarımızı o hazırlar. yemeklere yardım eder. -Maaş? -Senin verdiğin kadar. -Zam yap oğlum biraz. Doruk gülümseyerk konuşmuştu. -Annemler yaparlar belki. fiyat iyi oğlum. -Bak cumartesileri bizat sen götüreceksin süreyya hanımı torununa anlaştık mı? -Bizzat? -Evet sen götüreceksin? ben her hafta sonu götürürdüm. -Tamam götürürüm. ama bazen olur Rıza abi götürür. -Tamam. ama herzaman değil. Bak biliyorsun süreyya hanım bizim için çok önemli. -Biliyorum bilader o zaman el sıkışalım mı? Anlaştık mı? Doruk gülüseyerek kalktı ayağa. el sıkışıp anlaşmışlardı. Doruk süreyya hanımın isteklerini biliyordu tek başına arayacağı işlerde edizlerdeki kadar rahat edemeyecekti. süreyya hanımla da bu meseleyi konuşmuştu. -Sağol ediz. süreyya hanıma dikkat et olur mu. -Aklın kalmasın doruk.
