Diyar önendeki önlüğü çıkarıyorken,çalan telefona koşmuştu. arayan mirandı.
-Esracım ben çıkıyorum canım.
-Tamam arkadaşım eve gidince araşırız .
Esra arkadaşına öpücük atmış müşterileriyle ilgilenmeye devam etmişti. diyarsa haftanın üç günü çalıştığı pastaneden çıkar çıkmaz açmıştı telefonu.
-merkez 2518 dinlemede.
Diyar gülümseyerek açmıştı telefonunu miran'ın. miran diyarın iş birlikçisiydi. çalıştığını Mirandan başka kimse ama kimse bilmiyordu. Ali bile..
-merkez 1825 konuşuyor. yarım saat önce burada olman gerekiyordu?
-Ablacım bugün çok yoğundu pastahane ama çıktım yoldayım. arabayla geldim ya kısa zamanda evde olurum.
-Tamam. herkes burada.
-Merak etme mirancım beni merak etmezler. farkında bile değillerdir geç kaldığımın.
Diyar arbasına binmiş konuşmaya kulaklıkla devam etmişti. diyarın üç günü diğer günlere göre daha erken bitiyordu okulu. oda bu üç günde arkadaşının yanında çalışıyordu. artık dorukdan harçlık almak istemiyordu, ona yardımcı olmak istiyordu. doruk yada demir duysa çok kızacaktı ama bunun olmaması için miran yardım ediyordu. neyse ki, diyar geç kalsada aile fertleri tarafından herzaman farkedilmezdi. buda şimdiki işini kolaylaştırıyordu.
işe başlayalı üç gün olmuştu. yani ilk haftalığı cebindeydi. keyifliydi ve en azından doruk'un yükünü hafifletecek kadar para alacaktı.Diyar arabasını yanaştırırdıktan sonra dikkatle girdi eve. Ali onu görse nereden geldiğini sorgulayacaktı, diyarı evde biliyordu. yalan değildi aliyle okul çıkışı eve kadar geliyorlardı, diyar üzerini değiştirip işine gidiyordu. Aliye yalan söylemiyordu. fakat sorun oydu ki doğruyuda söylemiyordu. dikkatlice eve girdi diyar Ali onu defalarca aramıştı çalışırken görmemiş, sonra da fırsatı olmamıştı. ev kalabalıktı elindekileri fortmantoya bırakıp masada ders çalışan miran mira ve ilkerin yanına gitti.
-Mira ders çalışıyor?
Hayretle sordu diyar tek kaşını kaldırarak.
-Diyar ablam ders çalışmıyor?
Aynı hayretle mira da sordu ablasına.
-Hoşgeldin abla çay katayım mı?
Miran ablasını birkez daha kırmamak için elinden geleni yapıyordu.
-Olur mu canım ben size çay katayım. kardeşlerim ders çalışıyor.
Gülümsedi ilker. diyar komik birisiydi. mira niye diyara bu denli haksız davranıyor aklı ermiyordu.
-Hoşgeldin canım.
-Hoşbulduk diyar abla.
-Meyve soyayım mı? ne yapmamı istersiniz? siz yeterki çalışın valla.
-Meyvemiz var abla sende yoruldun geç dinlen.
Miran ablasının yorgun olduğunu tahmin ediyordu.
-Diyar abla ilker o kadar çalışkan ki. sanırım türkiye birincisi bizim mahalleden çıkacak.
Mira kalemi ağzına dayamışhayretle bakmıştı ilkere. netleri çok iyiydi.
-Öyle mi? mira ve miranıda bundan nasiplendiriyosun demek ilker?
Diyarın hoşuna gitmişti. resmen mira ders çalışıyordu. miran da çalışırdı ama hiç bir zaman ders çalışma ortamı oluşturmamışlardı kendilerine. şimdi çok mutluydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020
General Fiction'Ben size hayatımı Feda etmeye razıyım '