Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020

38.Bölüm(Getirmek İçin Gitmek)

'AÇIN KAPIYI, POLİS'

Bu cümleler hala zihninde tekrar ediyordu ailenin. Yaka paça nezarethaneye alınan doruk ve şeref usta.. şikayetçi olan Samet. altta kalmayan doruk, aynı şekilde sameti şikayet etsede. gururu bugün ki kadar hiç hırpalanmamıştı. Sabah yaşadıklarını bile geçmiştide, biricikin ve ailesinin önünde polislerin taktığı kelepçe doruku birkaç yaş yaşlandırmıştı.

Biricik, 'sana noluyor sen neden bu kadar üzülüyorsun' sözcüğünü duymamak için defalarca dışarıya çıkıp ağlamıştı. zira karakolda doruk'u beklemek bile onun yeri için çoktu. kaldıki kardeşlerin bazıları bile evde zorla bırakılmış, demetin haberi bile yoktu. bu durumda biricik ne oluyordu.

Diyarın yanında arkadaş olarak bulunması doruk için hunharca ağlayacağını gerektirmiyordu. kimseyi şüpelendirecek değildi üstelik doruk'un kalbinde başkası varken..

Diyar biricikin yanında abisini bekliyordu. kapıda ise biran ve demir vardı.

-gerizekalı, sen varya bir çık oradan seni abimden önce ben parçalayacağım. aptal.
-yeter artık da, geldiğimizden beri samete hain planlar kuruyorsun senide alacaklar içeriye şimdi sakin diyar.
-kuracağım tabi biran. nasıl dövmüş ama abim yüzü gözü mahvolmuş. ellerine sağlık iyi yapmış.
-iyi yapmış ya, şikayetini almazsa geri içerde kalacak farkında mısın.

Derin nefesini verdi diyar . gözleri kapıya çevrildiğinde büşrayı görmüştü..

-öldüreceğim büşra senide. hepsi senin yüzünden.

Biricik diyarın ayaklanmasıyla ardından gitmişti.

-diyar. doruk nerede?
-sanane büşra? sameti soruyorsan şu taraftan gideceksin.

Eliyle sağ tarafı göstermişti.

-sorman gereken o. abimden uzak durun artık. her şey senin yüzünden farkındasın değil mi?

Büşra dayanamıyordu. evet her şey onun yüzündendi. anlayışlı diyar bile bunu söylüyorsa hakediyordu.

Biricik ise büşrayı ikince kez görüyordu ve yine ağlayarak.kabul etmeliydi ki büşra güzel kızdı. spor yaptığı belliydi vicudu güzeldi.
Çok güzeldi.

-diyar lütfen!
-ne lütfen büşra? uzak duracaksın sende o nişanlında. abimi göremezsin tamam  mı! zaten izinde vermiyorlar!

-diyar yalvarırım çekil göreyim. memur bir arkadaşım var konuştum görüşürecekler beni, çekil önümden lütfen.

Biricik gözlerini büyüterek baktı. onlar giremiyorlardı büşraya noluyordu!!?
-sen iyi değilsin galiba biz göremedik sen mi göreceksin?

Demir sert sesini ilk kez kullanmıştı büşraya karşı.

-yok canına susadı. her şey benim yüzümden deyip susmuyor, bizim görmediğimiz abimi görmeye çalşıyor.

Diyar ilk kez bu kadar sertti. büşraya bile hep anlayışla yaklaşmıştı. bu kez uygun bir dil bile aramıyordu.  Doruk'a ya da ailesinden birine zarar geldi mi,  Diyar Diyarlıktan çıkıyordu.

-hadi büşra şimdi git buradan!

Üzerine giden diyarı biran tutmuştu. okadarda değildi, tamamen büşra haksız sayılmazdı.

Büşra gözyaşlarını sildi.

-oradan çıkmasını sağlayacağım üzülmeyin.
alayla güldü biricik.

Büşraysa tanımadığı o kızın  yüzündeki alayı farketmişsede uğraşmak istemiyordu. ama herkes görecekti. büşra ne pahasına olursa olsun doruku oradan çıkaracaktı!
...