Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020

1.Bölüm(Reddi Miras)

              Bir Reddi Miras Hikayesi

Doruk odasında oturmuş dışarıyı izliyordu. Ne zaman bu hale gelmişlerdi? Daha bir ay öncesi anne babası yanlarında ve mutlulardı.. Şimdi hayatları altüst olmuştu. Ne olacaktı bilmiyordu. Nasıl yapacaktı? ailenin en büyüğü olarak tüm yük omuzlarındaydı. Ne yapacaktı? Nasıl olacaktı? Anne ve babasını özlüyordu.  Çok özlüyordu..

Doruk ayağa kalktı ve üzerini düzeltti. Oturulacak zaman değildi hala taziye için gelenler vardı. Hoş Doruk artık hep bir koşuşturma içersinde olacaktı bundan sonrasında.  Teyzesi aşağıda koşuşturuyordu. artık misafirleri azalmıştı, ama gelenler oluyordu. Aşağıya inerken Diyar'ın odasına baktı. Kardeşi odasında değildi. Teyzesine yardım ediyor olmalıydı..  Mira'nın odasına girdi. Mira odasındaydı.

-Abi?
-Benim kardeşim yine mi ağlıyor?

Mira gözlerini önüne eğdi. Taziye için gelenler anne babasının ölümünü hatırlatıyordu.

-Birden bire bizi bırakıp gittiler abi.. çok erken. çok..

Mira ağlamaya başladı yeniden. Doruksa kardeşine sıkıca sarıldı.

-Tamam güzelim. Ağlama artık.

Mira göz yaşları içinde yatağına yattı. Abisi üzerini örttü. uyumayacaktı ama yinede bu yatakta yatıyordu.  Yatakta öylece yatmak Mira'yı rahatlatıyordu.

-Miran nerde?

Doruk Miran'ı merak ediyordu. Mira'nın ikizi Miran.. Dün eve gelmemişti.

-Yurtta. Bugün dönecek.
-Yurt dediğin? Şu zibidi arkadaşlarının kaldığı devlet yurdu mu?
-Öyle deme abi, iyi insanlar onlar.
-Bilirim ben o iyi insanları Mira. rahat ol sen!

Kızgın bir ifadesi vardı Doruk'un. Miran'a aklı ermiyordu. O grupla takılmasını istemiyordu.

Doruk kardeşinin başına bir öpücük bıraktı ve odadan çıktı. Karşı odaya geçti. Demir yoktu odasında. Kardeşi neredeydi?

Aşağıya indiğinde tahmin ettiği manzara vardı. taziye için gelen bir aile.. Sencarlar holding.. taziyeden çok hallerini görmeye gelmiş olmalıydı. Alpayların en büyük rakiperiydi. Şimdi Alpay ailesinin anne babası ölmüştü ve çocuklar ne halde merak ediyor olmalıydılar. Kötü olduklarını görmek isterlerlerdi öyle değil mi..

-Hoşgeldiniz.
-Hoşbulduk Dorukcum. nasılsın evladım?
-iyiyim sağolun.
-Başınız sağ olsun çocuğum.anne- babanızı çok severdik..

Semiha Hanım samimi olmayan davranışlarla konuşuyordu.

-Dostlar sağ olsun.

Doruk umursamaz bir haldeydi. kanepede öylece oturuyordu. Diyar içeriden elinde çayla gelmişti.

-buyurun.
-sağ ol evladım.

Semih Bey çayı alırken Diyar'a bakmıştı. onca şey içinde hala ders çalışıyor muydu acaba Diyar?

-ee bir şeye ihtiyacınız var mı?
-sağ olun Semih Bey. Bir şeye ihtiyacımız yok.
-e ne yapacaksınız? şirketin başına geçecek misiniz?

nasıl geçeceklerdi? şirketleri artık nasıl eski hale gelecekti. iflasın eşiğindeki şirketi hiç bilgileri olmayan çocuklar toparlayabilecekler miydi?

-Henüz bu konuları aile içinde bile konuşmadık Semih Bey.

-Anlıyorum Doruk.

Diyar ve Doruk yanyana otururlarken,  kapı açılmıştı. Gelen Demirdi.