Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020

ALINTI❗

-oğlum sen bu kızı unut artık unut.!

Samet yediği yumrukların arasında doruk'a attığı yumrukları zevkle izliyordu. bunu yapmayı hep istemişti.
sametin annesi hem kocasına hem oğluna şaşkınca bakıyordu. tüm aile dorukun üstüne gelirken, doruku koruyan tek kişi demirdi.!

-Doruk ne olur hayatım lütfen bırak.

-sen arkamda dur büşra. bu magandadan korurum seni.

sametin söyledikleri, doruk'a attığı yumruklardan daha çok can yakıyordu.
-seni kim koruyacak lan.!

Doruk sameti tutup bahçeden çıkarmış yere atmıştı. bu sırada gelen büşranın şoförleri, elindeki sopayla dorukun sırtına geçirmiş bu hareketi doruk'un yere kapaklanmasına neden olmuştu. şimdiden etraflarında insan çemberi oluşmuştu.

-doruk..

Korkuyla gitti büşra dorukun yanına. demirse abisine vuran adama yumruklarına ardı ardı ardına sıralıyordu. cem beyse demiri şoförden ayırmaya çalışıyordu.!

-canım.. doruk iyi misin!

Doruk orda kalkmış yerde çökük bir halde duruyordu. sametse kanlar içinde doruk'a zevkle bakıyordu. büşranın gözyaşları sametin şuan umrunda değildi.

-kızım gel eve gir sen. gel büşram..
doruk şuan tüm gerçekleri görüyordu. ciddi anlamda böyle bir ailenin içine girmek istemiyordu.

Şoför Furkan bey demirden kurtulup birkez daha dorukun yanına gitmişti.
-furkan abi ne olur dur.!

Doruk zaten bir şey yapamıyordu şuan. sadece sırtındaki acıyla yerde duruyordu. büşra onun yanındaydı. kavga şimdi daha durgundu.
cem bey ve sametin annesi sehnaz, sametin başındaydı.
-öldürecekti oğlumu. Döndü hanımın dediği gibi magandasın sen.!
-Şehnaz teyze sus lütfen.

Büşra çaresizce susturmak istemişti Sametin annesini.

-gel kızım buraya gel. çekil onun yanından.
Doruk hiç birşey söylemiyordu. yalnızca sırtındaki acıyı umursuyordu o an.

Büşra ağlıyordu. dorukun vereceği tepkiyi istiyordu. doruk tam bu sırada gözlerini büşraya dikti.

-söz verdin büşra..
-söz verdim doruk. söz. söz. olmayacak. asla onunla olmayacak.

Şoföreri furkan bey etraftaki insanları dağıtmıştı.  Doruk elini yere koydu ve demirin yardımıyla olduğu yerden kalktı.. büşra korkuyla bakıyordu Doruk'a. samet eliyle yüzündeki kanları silmiş sinir bozucu br halde gülümsüyordu. anne babası başındaydı.
Büşra doruk'a birazda kızgındı. Sametin telefonda söylediklerinden habersizdi. Doruku anlamıyordu . Sevgilisinin ardinda durmuyordu.

-hadi abi.
demir doruk'u götürmek istiyordu buradan.
-bak doruk.! artık kızımla daha fazla devam edemezsiniz.! bir daha büşrayı rahatsız etme.!
büşra hayretle bakıyordu.
-annee..

Sesi ağlayarak çıkmıştı sessiz fakat uzun bir şekilde.

Doruk gülümsedi. tamamen dikildiğinde demiri bıraktı.
-böyle bir piçlemi evlendireceksin kızını?!
-doğru konuş oğlumla..
Şehnaz hanım doruk'a kızgındı.
-öyle yapacağım.! ikiniz içinde en iyisi artık ayrılmanız.!
-anne..!
büşranın söylediği tek şey "anne.."ydi. sadece bu. sanki annesi haklıda şimdi sırası değilmiş gibi tepki veriyordu.

-sen varya Döndü hanım, kızın ve beni ayıracaksın. sonrada böyle bir piçle evlendireceksin. sonunu söyleyeyim mi? pişman olacaksın.! keşke Dorukla olsaydı, en azından mutlu olurdu diyeceksin.!

Tüm herkesi şaşkın gözlerle ardında bıraktı doruk. büşranın hıçkırıklarını duyuyordu sadece. ama istediği şey, savunuşuydu. eğer annesine karşı çıksaydı hiç düşünmez onu buradan evine götürür ve birdahada bırakmazdı. ama gözünden düşmüştü artık büşra..

-elveda büşra..

Sessiz fısıltıları birtek kendisi duymuştu.. yalnızca kendisi..
***