Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020

29.Bölüm(İmdat!)

Diyar akşam yemeğini yaparken bir yandan da pencereden bakıp duruyordu. saat kaç olmuştu daha gelememişti abisi. oturup ağlayacaktı şurada,eğer yeni hayatları doruku bu şekilde yormasa şikateyet asla etmeyecekti diyar. ama doruk için ölüp bitiyordu.

Diyar  kapıdan gelen babaannesine baktı.

-kızım gelmeyecek mi daha doruk.
diyar dudak büzdü çorbayı karıştırırken.

-tam çıkacakken araba gelmiş babaanne. onu halletmeden çıkamayacaklardı.

Fiun hanım tesbihini cebine koyup diyarın yanına gitti.

-ver ben karıştırayım çorbayı .
-yok babaannem otur sen.

Diyar bir eliyle çorbayı karıştırırken diğer eliyle telefonunuyla uğraşıyor alinin numarasını arıyordu. fisun hanım diyarın elinden kaşığı aldı.

-yoruldun işte bırak karıştırayım ne olacak.

Diyar gülümsedi. bu arada aliyi arayabilirdi.
-sağol babaanne.

Babaannesi içten içe miraya kızmıştı doğrusu ablasına hiçbirşekilde yardım etmiyordu. mira ve demir, sofra kurarken kaldırırken sadece diyara bırakmıyor yardım ediyordu da mira odasına çıkıveriyordu. bir gün yapsa laf ediyordu. içten içi mirayı oğlu, ayhana benzetemeden edemedi. doğrusu bi mira benziyordu ayhan alpay'a.

-Alii,nasılsın?

Diyar ulaşamadığı abisine ali sayesinde ulaşmak istedi.

-iyiyim senin yemek yapışını izliyordum ama, babaannen geçti.

Gülümsedi diyar. farkında değildi dalgındı bu sıralar. perdeyi kapatmadığı aklından çıkmıştı. üstelik aliyi özlemişti ve babaannesi geldiğinden beri ali hiç gelememişti buraya.

-perdeni açtığını farketmedim.
-sesin iyi gelmiyor?
-abim hala gelmedi ve ulaşamıyorum.
-e bayağı olmuş çıkış saati geçeli.
-oldu ama tam çıkacağı sırada bir araba daha geldi. kalmak zorunda kaldı.

Ali nefesini verdi. olurdu böyle doruk benim çıkış saatim geldi diye itiraz edemezdi ya. fakat biliyordu ki, doruk bu işlere alışık değildi. yinede güçlü duruşunu bozmamış, birgün bile şikayet etmemişti. evi geçindirmesi gerekti. bu bilinç yerleşmişti artık.

-gidip bakmamı ister misin?
Gülümsedi diyar.

-bunu yapar mısın?

Güldü ali.
Yapmazmıydı? cüzdanını sehpadan alıp cebine koymuştu.

-Ali senin için neyi yapmazki?

Gülümsedi diyar. abisinin merakı içine düşmüşken alinin söylemeden yapmasına içten bir tebessüm göndermişti. aliyi hissediyordu. yüreğinin en kuytu köşelerinde.

-anne geliyorum iki dakikaya.

Diyar telefondan gelen kısık sesi duymuştu. ali annesine haber veriyordu.

-çıktım canım ben şarjı bitmiştir takma aklına. miran ve demir evde değil mi? yalnız değilsiniz?

-demir ekmek almaya gitti miran burada merak etme.
-yalnız çıkma dışarıya. lütfen.

Gülümsedi diyar. o olayın üzerinden zaman geçmişti ama ali şüpheci davranmaktan vazgeçmiyordu.

-pekala.
-ozaman, seni ararım dorukun yanına varınca?
-tamam teşekkür ederim.

Diyar telefonu kapadıktan sonra uzunca telefona bakıp gülümsedi. alinin varlığına fena halde alışmıştı ve o gerçekten harika birisiydi.