Diyar duyduklarını algılayabilmek için uğraş veriyordu. Bu kez Ali'nin hissettiği baş ağrısını diyarda paylaşıyordu. Ali'nin başını ağrıtan yükleriydi, bildikleriydi o an anladı.
-ne diyosun ya?
Ali, Diyarla dertleşiyordu Arslan Bey'i şikayet etmiyordu.
-Yeter artık Ali ikidir babamı suçluyorsun.
Ali diyarı tuttu.
-babanı suçlamıyorum. suçlasaydım seninle gerçekten yapamazdım.
Tüyleri ürperdi Diyar'ın. Düşmanının kızı olmak ne demek şuan hissediyordu. Kesin bu da zühre erdemin uydurmasıydı ama kardeşlerinden biri zühre yüzünden sakat kalsaydı diyar Ali'yi öldürürdü. onu asla sevemezdi. ama ali diyar'ın kimin kızı olduğunu biliyordu. Hatta Arslan Bey'i bu evde gördüğünü hatırladığını da söylemişti diyara. diyar olsa böyle birini sevmezdi. ama diyar biliyordu ki babasının bir suçu yoktu. şimdi Ali karşısına geçmiş kardeşim senin baban yüzünden sakat diyordu.
-Canım! Babanı suçlamıyorum. o dönem babanı bende görmek isemiyordum ama başıma gelenler o zamanki psikoliojimiz, hülyanın durumu ...
-Ali ne diyorsun ya? bu isteme yüzünden aklına mı girdiler. benim babam kimseye zarar vermez iyi biriydi o! Yaşasaydı da çok severdin!
-Hülya'nın o dönem yanlış arkadaşları vardı diyar!
Ali anlatacaktı diyar ister dinler, ister babasını hunharca savunmaktan Ali'nin ne dediğini anlamazdı.
-Bir abi olarak ne hissedebilirim bi düşün. engel olamadık aşk dedi sevgi dedi. yanlış şeyler yaptı. o gün o adi herif kardeşime..
Ali duraksadı her hatırladığında o iti öldürecek oluyordu.
-Babanın malum bir ayağı buradaydı. Şuan oturduğunuz evi satmak isediği zamanlarda falan. O gün hülya o adamla kavga ederken iktirdi Hülya'yı ben okuldan dönüyordum şahidim yani. O it Hülyayı iktirirince babanın arabasının altında kaldı hülya!
Diyar elini ağzıma götürdü dehşetle!
-Ne diyorsun?
-Sonrada yürüyemedi hülya!
-Ali! böyle bir şeyi ölmüş bir insanın üzerine yıkamazsınız! Siz ! Ali sen babam hakkında ne dediğinin farkında mısın! Benim babam !
Ali elini direksiyona vurdu.
-Diyar!
Diyar sadece savunuyordu. sadece babasını savunmak vardı aklında.
-Ben baban suçlu mu diyorum sana! suçlu olsa hapse girmez miydi siz bilmez miydiniz? İfade verdi çıktı baban Diyar. duymamışsınız bile baksana. ama böylede bir gerçek var. Hülya o arabanın altında kaldı.
Diyar bir günahın yükünü taşıyor gibi çökertti omuzlarını. Günah olmayan bir şeyin suçluluğunu hissetti onun babası hata ile de olsa kimseye zarar vermezdi. O Arslan Alpaydı. Diyar için çok ayrı bir yerdeydi Arslan Alpay..
-O it iktirdi kardeşimi. götürmek isterken hırpaladı Hülyayı. Konu komşu gördü. ben gördüm annem gördü. baban suçlu demiyorum. ama annem en çok bunu bahane ediyor.
-annem biliyor mu?
-karakolda annen de vardı.
-sen ne dediğinin farkındasın değil mi ali?
-baban hep ilgilendi diyar. maddi manevi her şeyini yaptırdı Hülyanın. sonrada bir daha uğramadı bu mahalleye.
Diyar anlayamıyordu. Belliki bu olay kimseye duyurulmamıştı babasının ne kadar etkilendiğini düşündü. çok düşündü. sonra da zühre erdemi. suçsuz bile olsa bir suçlu aramış kadının bulduğu suçlu diyarın babasıydı. bu yüzden mi kızını görmek istemiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA' 19/2020
Ficção Geral'Ben size hayatımı Feda etmeye razıyım '
