Księżniczka Wei Yang

Rozdział 29: Zaproszenie w deszczu

** biao ge / biao mei / biao jie = sposób adresowania kuzynów

** Nan Yuan = dosłownie przetłumaczony na ogród południowy

Rana na twarzy Li Changa Xi stała się blizną. Potrzebna była duża ilość proszku, aby ją nieco zakryć. Musiała odzyskiwać zdrowie w swoim kompleksie przez miesiąc. W końcu musiała niechętnie opuścić swoje kwatery w Shuang Yue Ge i udać się do He Xiang Yuan, gdy Lao Furen zaprosiła ją po raz piąty.

Właśnie weszła do domu Lao Furen, kiedy usłyszała śmiech. „Wei Yang, ty zawsze mnie rozśmieszasz!"

Li Wei Yang miała na sobie żółto-zieloną jedwabną sukienkę. Na kołnierzu wyhaftowano orchideę, dzięki czemu jest niezwykle przyciągająca wzrok. Na głowie miała prostą spinkę z jadeitu. Emanowała młodą i sympatyczną aurą, sprawiając, że wyglądała na bardzo przyjazną osobę. Uśmiech na jej twarzy był jeszcze bardziej promienny.

„To szczęście dla Wei Yang być obok Lao Furen".

Lao znów się roześmiała i delikatnie szturchnęła ją w głowę, mówiąc do Luo Mumu: „Ona znowu kłamie! Ma taki słodki język! "

Li Chang Xi była zszokowana. Lao była na ogół poważna i powściągliwa. Nigdy nie była zbyt blisko ze swoimi wnuczkami, ale od kiedy stała się tak czuła wobec Li Wei Yang? Nie wiedziała, że ​​przez ostatni miesiąc Li Wei Yang regularnie odwiedzała Lao. Była towarzyszką Lao Furen, modląc się razem, parząc herbatę i rozmawiając. Od tego czasu wszyscy wiedzieli, że najbardziej uprzywilejowaną osobą dla Lao Furen jest Li Wei Yang.

W tym momencie służąca szybko podeszła przekazać nadejście Wu Xiaojie.

Li Chang Xi natychmiast podążyła za nią i pozdrowiła ją. „Chang Xi była chora, ale natychmiast przyszła tu, aby dać Lao Furen pozdrowienia w chwili, gdy jej zdrowie się poprawiło. Proszę wybacz mi." (Li Chang Xi na zmianę mówi o sobie w trzeciej jak i pierwszej osobie.  Występuje to często kiedy postacie zwracają się do kogoś starszego lub wyższą rangą - to są moje wnioski, nie znam aż tak dobrze kultury chińskiej 😅)

Lao Furen patrzyła na nią nonszalancko. „Możesz wstać."

Li Chang Xi wiedziała, że jej zachowanie w Nan Yuan musiało dotrzeć do uszów Lao. Była trochę niespokojna, jej ciało było sztywne, niezdolne do ruchu.

Li Wei Yang zerknęła przez chwilę na wyraz twarzy Lak Furen, a potem zaśmiała się i ruszyła naprzód. Pomogła Li Chang Xi wstać. „Wu meimei, nie zawsze powinnaś prosić o przebaczenie przy najmniejszej rzeczy. Lao Furen jest człowiekiem życzliwym i nie obwinia cię.”

Wyraz twarzy Li Chang Xi zmienił się. Nagle zdała sobie sprawę, że Li Wei Yang doskonale rozumiała nastroje Lao. Obie były córkami konkubiny. Jeśli Li Wei Yang mogła zyskać przychylność Lao, dlaczego ona nie mogła?

„Lao furen. . . Chodzi o to, że Chang Xi czuje się niespokojna w środku. . .”  Li Chang Xi zamrugała kilka razy, gdy łzy zaczęły kapać jej z oczu.

Li Wei Yang uśmiechała się szeroko. Wydawało się, że Li Chang Xi przemyślała to dokładnie, ponieważ nie wykrzykiwała jadowitych słów ani nie działała w złości.

Lao westchnęła i powiedziała: „Wiem, że jesteś także pokornyn dzieckiem. To musi być dla ciebie trudne.”

Li Chang Xi w końcu przestała płakać, gdy usłyszała te słowa od Lao Furen.

Li Wei Yang lekko się uśmiechnęła. „Dzięki szybkiemu wyzdrowieniu Wu meimei, siostry będą mogły się częściej odwiedzać".

Li Chang Xi wpatrywała się uważnie w Wei Yang ze skomplikowanym uczuciem w środku.